Κατηγορίες
ΑΡΘΡΑ

Η ψευδαίσθηση της αυτοδιάθεσης: “δεν θα μου να υπαγορεύσει κανένας τι θα φάω!”

 

"Ολα καλά κι ωραία με τις διαφωτίσεις σας, αλλά δεν θα μου υπαγορεύσει κανείς τι θα φάω".
Ετσι μου είπε πρίν απο μέρες μια κυρία.

Αυτή είναι μια ενδιαφέρουσα αντίδραση, επειδή δείχνει μια εντελώς παραμορφωμένη αντίληψη. Η θλιβερή αλήθεια είναι ότι οι περισσότεροι άνθρωποι επιτρέπουν να τους υπαγορεύουν τι να τρώνε, και ειδικά εκείνοι που το αρνούνται κατηγορηματικά!

Ο "τροφικός προσηλυτισμός" είναι πανταχού παρόν και ξεκινά από την παιδική μας ηλικία, πολύ πριν κάν μιλήσουμε. Ουτε καν έχουμε προλάβει να απογαλακτίσουμε, όταν οι γονείς μας μάς ταίζουν με πουρέ από διάφορα ζωικά πτώματα. Με πολυ καλές προθέσεις βέβαια, αλλά σε καμία περίπτωση επειδή έτσι το θέλουμε εμείς!

Όταν μαθαίνουμε να τρώμε χωρίς βοήθεια, συνεχίζουμε να τρώμε αυτό που πρέπει να τρώμε. Οι γονείς μας καθορίζουν τι είναι καλό για μάς. Τρώμε ό, τι βρίσκεται στο τραπέζι. Περί αυτοδιάθεσης ούτε λόγος!

Αυτή η επίδραση της οικογένειας εμφανίζεται σε μια φάση της ζωής μας όταν είμαστε ακόμα πολύ νέοι για να κάνουμε σωστές και αυτόνομες διατροφικές επιλογές. Θεωρείται μάλιστα απόλυτα νόμιμο να αποφασίζουν οι γονείς μας σε μεγάλο βαθμό για εμάς, δηλαδή ποιά τροφή θα μας δώσουν και ποιά όχι.

Image: Michael Mararian "Carnaphobia - Fear of Meat"

Και ναι μεν οι γονείς μας, μιας και βρισκόμαστε στον αιώνα της πληροφορίας, θα μπορούσαν να  ασχοληθούν λιγο με την χορτοφαγία και τα πλεονεκτήματα που προσφέρει σε ζώα και περιβάλλον. Αλλλά οι περισσότεροι ακολουθούν την πεπατημένη και αντιγράφουν τα πρότυπα που έχουν πάρει από το δικό τους σπίτι ή κάτι τι που είναι γενικά αποδεκτό στο κοινωνικό περιβάλλον σήμερα. Με αυτό τον τρόπο, τα παιδιά μαθαίνουν απο νωρίς ότι η κατανάλωση κρέατος είναι απολύτως φυσιολογική ("όλοι το κάνουν"), φυσική ("πάντα τρώγαμε κρέας") και απολύτως απαραίτητη ("να τρώς κρέας για να γίνεις μεγάλος και δυνατός").

Μια ενδιαφέρουσα εξέλιξη στις διατροφική μας παιδεία έρχεται όταν, ως μεγάλα παιδιά, θέτουμε  στους γονείς μας ερωτήσεις σχετικά με την προέλευση του φαγητού. Οταν τους ρωτάμε από πού προέρχεται ένα μήλο, που φυτρώνουν τα καρότα, πότε τρυγάνε τα σταφύλια, ή πώς παράγονται τα ζυμαρικά, μας δίνουν συνήθως τίμιες απαντήσεις. Κάτι που δεν κάνουν όταν πρόκειται για προϊόντα ζωικής προέλευσης.

Μας λένε ότι το λουκάνικο προέρχεται από το φιλικό κρεοπωλείο δίπλα. Το φτιάχνει ειδικά για μας, αυτή είναι η δουλειά του. Εάν επιμένουμε σε λεπτομέρειες , μας λένε ότι το κρέας και τα λουκάνικα έχουν να κάνουν με νεκρά ζώα. Αυτά τα ζώα όμως είναι ειδικά εκεί για να τα τρώμε εμείς. Έχουν μια θαυμάσια φυσική ζωή και ποτέ δεν υποφέρουν. Το πιό ωραίο ψέμα απο όλα είναι: τα ζώα είναι ευτυχισμένα που εξυπηρετούν τις τροφικές μας ανάγκες! Ετσι και δεν πειστούμε, μας δείχνουν και ενα "διαφωτιστικό" βίντεο απο εκείνα που έχει φροντίσει να βγάλει η κρεατομαφία που δείχνει χαρούμενα γουρουνάκια στο λιβάδι να περνάνε ζωή παραδεισένια!

i-pseudaisthisi-tis-autodiathesis-den-tha-mou-upagoreusei-kaneis-ti-tha-fao-credits-Igualdad Animal-Animal Equality-2

Photo: Igualdad Animal - Animal Equality

Κανένας δεν μας λέει: "Τα Hot Dogs γίνονται από νεκρούς χοίρους. Τους παχαίνουμε σε στάβλους, όπου οι περισσότεροι περνούν τη σύντομη ζωή τους σε περιορισμένους χώρους στοιβαγμένοι με άλλους χοίρους στα δικά τους σκατά χωρίς κανένα φως ημέρας. Τους δίνουμε να τρώνε σόγια με ορμόνες ανάπτυξης, φάρμακα και θρυμματισμένα σφάγια απο δικούς τους συντρόφους. Οταν αποκτήσουν το κατάλληλο βάρος, τα φορτώνουμε σωρηδόν  σε φορτηγά  και τα μεταφέρουμε εκατοντάδες χιλιόμετρα, είτε βρέχει είτε χιονίζει είτε με καύσωνα,  στο σφαγείο. Εκεί τους σκίζουμε τον λαιμό αφού τα κρεμάσουμε απο το τσιγκέλι ανάποδα, τα αφήνουμε να αιμορραγούν και στη συνέχεια τα χωρίζουμε σε κομμάτια. Από τα διαμελισμένα μέρη του σώματος τους κάνουμε έπειτα το λουκάνικο για το hotdog. Επιπλέον αλέθουμε σε πουρέ σχεδόν όλα τα μέλη που απομένουν (αυτιά, γλώσσα, έντερα, ουρά, ...) τα κάνουμε άνοστο λαπά, τον πασπαλίζουμε με δυνατά μπαχαρικά και στη συνέχεια τον φορμάρουμε σε λουκάνικο.

i-pseudaisthisi-tis-autodiathesis-den-tha-mou-upagoreusei-kaneis-ti-tha-fao-credits-Igualdad Animal-Animal Equality

Photo: Igualdad Animal - Animal Equality

Ενα ανάλογο πλύσιμο εγκεφάλου μας κάνουν όταν ρωτάμε να μάθουμε ποια είναι η προέλευση του γάλακτος. Μας λένε ότι το γάλα είναι αναγκαίο συστατικό της ανάπτυξής μας και πολύ υγιεινή τροφή, που προέρχεται απο "την καλή μας αγελάδα που τρώει χόρτα στη λιακάδα για να κατεβάσει γάλα".

Ουτε λέξη ότι στην πραγματικότητα τους κλέβουμε το γάλα τους. Πρώτα κλέβουμε απο την αγελάδα το παιδί της, το μοσχαράκι, και μετά κλέβουμε απο το μοσχαράκι το γάλα που προορίζεται γι αυτό. Ούτε λέξη για τον πόνο της μητέρας, για τις κραυγές της απόγνωσης όταν της παίρνουν το παιδί της αμέσως μετά τη γέννα. Ούτε λέξη για την εκμετάλλευση των θηλυκών αγελάδων σαν μηχανές παραγωγής γάλακτος μέσω του φριχτού κύκλου της εξαναγκαστικής εγκυμοσύνης τους κάθε χρόνο, της αρπαγή των παιδιών τους μόλις τα γεννήσουν και τελικά της εξόντωσής τους στα σφαγεία.

Από νωρίς μας μαθαίνουμε να ζούμε με ψέματα.

Από νωρίς συνειδητοποιούμε ότι οι ερωτήσεις μας δεν είναι αρεστές.
Γι αυτό κοιτάμε να αποφύγουμε την αντιπαράθεση με το να τρώμε αυτό που θέλουν οι άλλοι να τρώμε. Ακριβώς σε αυτή τη φάση ξεμαθαίνουμε την εκ γενετής υπάρχουσα ιδιότητα του ανθρώπου να συμπονά τα πάσχοντα πλάσματα και αναπτύσσουμε σταδιακά μια μορφή επιλεκτικής συμπάθειας για ορισμένα είδη ζώων, που πάντα σύμφωνα με τις αρχές των γονιών μας είναι αξιαγάπητα και γι αυτό πρέπει να τα φροντίζουμε.

Παράλληλα αποδεχόμαστε ότι είναι καθόλα εντάξει να φυλακίζουμε άλλα ζώα, να τα βασανίζουμε, να τα σκοτώνουμε επώδυνα και χωρίς το παραμικρό ίχνος τύψης να τα τρώμε. Αυτές οι αρχές καθορίζουν αποφασιστικά την προσωπική μας συμπεριφορά σε σχέση με τη διατροφή.

Συνοπτικά: έχουμε εκπαιδευτεί να τρώμε όχι αυτο που θέλουμε, αλλά αυτό που αναγνωρίζει η κοινωνία σαν αποδεκτό ότι πρέπει να τρώμε.

Μόνο αν παραδεχτούμε αυτη την ισχύουσα πραγματικότητα, μπορούμε να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε αυτοδύναμα, για το τί πραγματικά θέλουμε να τρώμε.

Το αργότερο, όταν θα δούμε στα βίντεο σκηνές φρίκης μαζικών βασανιστηρίων στα σφαγεία πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι αυτό που αχνίζει στο πιάτο μας ήταν ενα ζωντανό πλάσμα που- όπως κι εμείς- έχει το δικαίωμα στη ζωή και στην ελευθερία.

Οταν θα αναγνωρίσουμε αυτη την αρχή για όλα τα πλάσματα, τότε θα είμαστε σε θέση να πάρουμε συνειδητές αποφάσεις για το τί πραγματικά θέλουμε να τρώμε.

 

Το παραπάνω κείμενο ανήκει στη  Venus, την οποία και ευχαριστούμε θερμά που το μοιράστηκε μαζί μας.

Header Image: Igualdad Animal - Animal Equality

to-fagito-sou-itan-kapoios
Κατηγορίες
ΑΡΘΡΑ

Δουλεία Ανθρώπων και Ζώων: Ιστορία και Ρητορική

 

Φέτος, οι υπεύθυνοι της Google για τα ζώα κάλεσαν την Ingrid Newkirk, διευθύνουσα σύμβουλο της PETA, να μιλήσει στα κεντρικά γραφεία τους. Η Newkirk σχεδίαζε να συζητήσει για την προκατάληψη που διέπει τον ρατσισμό, τον σεξισμό και τον σπισισμό. Όταν ορισμένοι υπάλληλοι της Google άκουσαν ότι επρόκειτο να συγκρίνει τον ρατσισμό με τον σπισισμό, παραπονέθηκαν και η Google της απαγόρεψε να δώσει την ομιλία, ενώ η Newkirk είχε ήδη φτάσει στα γραφεία τους.

Μετά την εκδήλωση, η Google αποφάσισε να ελέγξει όλες τις ομιλίες που έδωσαν τα μέλη εξωτερικών οργανώσεων. Επίσης αποφάσισε να απαγορεύσει κάθε ομιλία που συνέκρινε τον ρατσισμό με τον σπισισμό.

Οι ακτιβιστές για τα Δικαιώματα των Ζώων, στην προσπάθειά τους να περιγράψουν την εκμετάλλευση, συχνά επικαλλούνται την ομοιότητα του βασανισμού ανθρώπων και ζώων και τον τρόπο με τον οποίο αυτοί συσχετίζονται, συμπεριλαμβανομένου του είδους της σκληρότητας και της υποκείμενης αιτιολογίας. Μία από τις συγκρίσεις που έχουν γίνει είναι η ομοιότητα της δουλείας των ανθρώπων με αυτή των ζώων.

Αλλά παρά τις ομοιότητες, μερικοί άνθρωποι προσβάλλονται και πιστεύουν ότι η σύγκριση αυτή αποτελεί ιδιοποίηση ή εκμετάλλευση της Αφροαμερικάνικης ιστορίας από μια ομάδα βίγκαν που στην πλειοψηφία της αποτελείται από λευκούς ανθρώπους. Άλλοι πιστεύουν ότι είναι φανατισμός.

Σε ένα πρόσφατο άρθρο στο Culture and Ethics ο Wesley J. Smith χαρακτήρισε τη σύγκριση μεταξύ της ιδιοκτησίας ζώων και της δουλείας ανθρώπων πριν τον Αμερικανικό Εμφύλιο Πόλεμο σαν μια "αποτρόπαια σύγκριση". Κατέληξε λέγοντας ότι μια τέτοια σύγκριση είναι "μισανθρωπική" και "ρατσιστική".

Έτσι, στην προσπάθειά του να καταργήσει ή τουλάχιστον να μετριάσει, τον σπισισμό, το κίνημα για τα Δικαιώματα των Ζώων κινδυνεύει να χαρακτηρισθεί ως ρατσιστικό και μισανθρωπικό: ένας σαφέστατα τοξικός συνδυασμός.

Όταν τα ζώα συγκρίνονται με τους σκλάβους, οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν ότι η σύγκριση αφορά τη δουλεία στην Αμερική και συχνά είναι η αλήθεια, τα χρησιμοποιούμενα γραφικά δείχνουν Αφροαμερικανούς σκλάβους. Αυτό συμβαίνει ως επί το πλείστον εξαιτίας της σχετικά πρόσφατης εμφάνισης της δουλείας στην Αμερική και των διαθέσιμων φωτογραφιών και εικονογραφήσεων. Αλλά η σύγκριση δεν αφορά την Ante-Bellum Αμερικανική δουλεία. Αφορά τον ίδιο τον θεσμό της δουλείας.

sklavia zoon kai anthropon -spisismos

Αν θες να μάθεις ποιά θα ήταν η θέση σου ως προς την δουλεία πριν τον Πόλεμο, μη κοιτάς ποιά είναι η θέση σου ως προς την σκλαβιά σήμερα. Δες ποιά είναι η θέση σου ως προς τα Δικαιώματα των Ζώων. ~ Paul Watson

Η δουλεία είναι μια αρχαία πρακτική που υπήρχε στα περισσότερα μέρη του κόσμου. Υπήρχε στην Αφρική, στη Μέση Ανατολή και μεταξύ των Αζτέκων του Μεξικού και των Μάγια της Κεντρικής Αμερικής (1). Η πρώτη ιστορική αναφορά στους σκλάβους γίνεται στον Κώδικα του Χαμουραμπί το 1860 π.Χ. και η πρώτη βιβλική αναφορά βρίσκεται στη Γένεση.

Η ανθρώπινη δουλεία ήταν υποπροϊόν του πολιτισμού. Απαιτούσε έναν μόνιμα εγκατεστημένο πληθυσμό σε έναν τόπο, όπως αυτόν της πόλης-κράτους Σουμερία, που στηρίζονταν στη γεωργική οικονομία για την προμήθεια τροφίμων. Η Σουμερία ήταν ένα αστικό κέντρο με κοινωνική διαστρωμάτωση, με τους φτωχούς/σκλάβους να αποτελούν την κατώτερη τάξη και τους πλούσιους δουλοκτήτες την ανώτερη.

Ωστόσο, η σκλαβιά των ζώων είναι πολύ παλαιότερη από την ανθρώπινη δουλεία, με τις ρίζες της να βρίσκονται αρκετές χιλιάδες χρόνια νωρίτερα στην Νεολιθική (Αγροτική) Επανάσταση. Η Νεολιθική Επανάσταση εισήγαγε τη φύτευση και τη συγκομιδή του δίκοκκου και του μονόκοκκου σιταριού και του μπιζελιού, που παράγονταν πλέον σε μια κλίμακα πολύ μεγαλύτερη από αυτή που κατάφερναν οι προηγούμενες τροφοσυλλεκτικές κοινότητες. Οι πρώτοι αυτοί αγρότες άρχισαν επίσης να εξημερώνουν τους άγριους προγόνους ζώων όπως των προβάτων, των κατσικιών και των αγελάδων, των οποίων η εργασία όργωνε τη γη τους και έσερνε τα φορτάμαξά τους και των οποίων τα σώματα έτρεφαν τον αυξανόμενο πληθυσμό τους. Οι απόγονοι αυτών των ζώων υπάρχουν σήμερα στις φάρμες και στα σφαγεία.

anthropini kyriarxia spisismos ektrofi goyrouniou

Η εξημέρωση των ζώων ήταν βίαιη. Τα άρπαξαν από το φυσικό περιβάλλον τους, τα καταρράκωσαν και τα εκπαίδευσαν να φορούν χάμουρα και ζυγούς και τα εξανάγκασαν να εργαστούν. Όλα τα ζώα που χρησιμοποιήθηκαν σαν υποζύγια χτυπήθηκαν με μαστίγια και βουκέντρες. Εκτράφηκαν για τα χαρακτηριστικά που εξυπηρετούσαν καλύτερα τις ανθρώπινες ανάγκες και η ζωή τους παρέμεινε υπό τον απόλυτο έλεγχο των ανθρωπίνων αφεντάδων τους.

Έτσι, ενώ η δουλεία των ανθρώπων και των ζώων δεν είναι ακριβώς η ίδια από την άποψη του χρόνου και των συνθηκών που συνέβησαν, μοιράζονται πολλές ομοιότητες, καθώς, τόσο ο άνθρωπος όσο και τα ζώα υποτάχθηκαν, ελέγχθηκαν και κακοποιήθηκαν.

Τόσο οι άνθρωποι, όσο και τα ζώα δούλοι ήταν ιδιοκτησία κάποιου και ως τέτοια μπορούσε να αγοράζεται και να πωλείται. Τόσο οι οικογένειες των ανθρώπων σκλάβων όσο και των ζώων διαλύονταν σύμφωνα με τη θέληση του ιδιοκτήτη.

- Οι θηλυκοί δούλοι μπορούσαν να βιαστούν από εκείνους που τους κατείχαν. Οι αρσενικοί σκλάβοι συχνά ευνουχίζονταν και η σουμερική λέξη για ένα ευνουχισμένο ανθρώπινο σκλάβο, amar-kud, ήταν η ίδια λέξη που χρησιμοποιούνταν και για τα νεαρά ευνουχισμένα γαϊδούρια, άλογα και βόδια.

- Η αναπαραγωγή των ζώων εξακολουθεί να ελέγχεται από τους ανθρώπους, ενώ οι αγελάδες γαλακτοπαραγωγής γονιμοποιούνται τεχνητά, πρακτική που πολλοί συγκρίνουν με βιασμό. Οι ταύροι υποβάλλονται σήμερα σε ηλεκτρο-πρωκτική διέγερση προκειμένου να τους αρπάξουν το σπέρμα και τα αρσενικά ζώα που δε χρησιμοποιούνται για αναπαραγωγή ευνουχίζονται. Έτσι, τόσο τα αρσενικά όσο και τα θηλυκά ζώα υποβάλλονται σε πρακτικές που αν γίνονταν σε ανθρώπους θα χαρακτηρίζονταν ως σεξουαλικά εγκλήματα (2).

- Η μεταχείριση τόσο των ανθρωπίνων όσο και των μη ανθρώπινων σκλάβων ήταν σκληρή και περιελάμβανε ξυλοδαρμούς, μαρκάρισμα, αλυσόδεση και τη χρήση μεταλλικών περιλαίμιων και φίμωτρων.

- Οι άνθρωποι δούλοι εξαναγκάζονταν σε φρικιαστικά θαλάσσια ταξίδια από την Αφρική προς την Αμερική. Τα ζώα δούλοι υφίστανται σήμερα εξίσου φριχτές συνθήκες μεταφοράς τόσο στη ξηρά όσο και στη θάλασσα.

Ωστόσο, υπάρχουν επίσης διαφορές μεταξύ των ανθρώπων σκλάβων και των ζώων σκλάβων.

- Τα ζώα σκλάβοι έχουν υποστεί πολύ περισσότερα βασανιστήρια και σε μεγαλύτερο αριθμό και για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα σε σχέση με τους ανθρώπινους δούλους.

- Τα ζώα εκτρέφονται για εκμετάλλευση και γεννιούνται για να δολοφονηθούν. Είναι απλώς πόροι και πρώτες ύλες για ανθρώπινη χρήση όπως τρόφιμα, ρούχα, έπιπλα και χρησιμεύουν ως συστατικά των περισσότερων πραγμάτων που χρησιμοποιούμε.

- Σε αντίθεση με την ανθρώπινη δουλεία, η σκλαβιά των ζώων συνεχίζεται ανοιχτά μέχρι σήμερα και είναι απόλυτα αποδεκτή ως μέρος της ζωής σε κάθε χώρα. Κατά τη διάρκεια της ανθρώπινης βαρβαρότητας σε αυτόν τον πλανήτη, "τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με την τυραννία των ανθρώπων πάνω στα ζώα, ούτε καν η σκληρότερη και η πιο καταπιεστική τυραννία που άσκησε άνθρωπος εναντίον ανθρώπου". (Manifesto E.A.S.)

mia kota ston dromo gia to sfageio

Έτσι, η δουλεία ορίζεται νομικά ως ένα σύστημα στο οποίο εφαρμόζεται το ιδιοκτησιακό δίκαιο στους ανθρώπους. Είναι ένας θεσμός που βασίζεται σε μια άνιση σχέση και έχει ως αποτέλεσμα την κυριαρχία και την καταπίεση των αδύναμων από τους ισχυρούς.

Τα ζώα πληρούν τον ορισμό των δούλων εκτός από ένα σημείο - το είδος τους. Και εδώ είναι η ουσία. Το γεγονός ότι δεν είναι άνθρωποι είναι αυτό που επιτρέπει να συνεχίζεται ο έλεγχος και η εκμετάλλευσή τους. Η αναφορά στα ζώα ως δούλους δεν είναι ρατσιστική. Πολλές εθνοτικές ομάδες υπήρξαν θύματα στη μακρά ιστορία της δουλείας. Δεν είναι σφετερισμός της δουλείας των μαύρων· καμία ομάδα δεν μπορεί να έχει δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας σε ένα παγκόσμιο θεσμό (3).

Οι επιθέσεις κατά του κινημάτων των Δικαιωμάτων των Ζώων για τη χρήση της σύγκρισης ανθρώπινων και μη δούλων είναι ένας τρόπος να παραμείνουν τα ζώα στην ίδια κατάσταση. Επιδιώκει να μας στερήσει τη ρητορική - τις παρομοιώσεις, τις μεταφορές και τις αναλογίες - που διευκρινίζουν και που εξηγούν. Είναι γλωσσολογικός σπισισμός.

Ο Wesley J. Smith σημειώνει ότι συγχωνεύοντας την έννοια των "δικαιωμάτων" ώστε να συμπεριλάβει και τα μη ανθρώπινα ζώα επιδιώκεται "να καταστραφεί η ανθρώπινη ιδιαιτερότητα και να συντριβεί το καθεστώς που μας θέλει ως τα όντα που φέρουν κατά αποκλειστικότητα δικαιώματα..." Με άλλα λόγια, λέει πως πρέπει να διατηρηθεί ο σπισισμός που κατοχυρώνεται με τη θρησκεία, τον νόμο και τον πολιτισμό.

Προτείνω να μην πέσουμε στο σφάλμα μιας τέτοιας πολιτικής ορθότητας.

Αν θέλουμε στα αλήθεια να καταστρέψουμε τον διαχωρισμό των ειδών, μπορούμε να ξεκινήσουμε με το να μην επιτρέπουμε στην "αστυνομία των λέξεων" να απαιτεί να χρησιμοποιούμε τη γλώσσα που συντηρεί τον σπισισμό.

 

Το άρθρο είναι μετάφραση του άρθρου της Marcia Mueller "Human Slaves and Animal Slaves: The History and the Rhetoric"

Σημειώσεις:

(1) Δουλεία υπήρξε και στην Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένης της Αρχαίας Ελλάδας και της Ρώμης. Από τα προϊστορικά χρόνια η δουλεία θεωρούνταν ένα "εθιμικό δικαίωμα" των πολιτών που διέμεναν μόνιμα σε έναν τόπο και η κατοχή δούλων ήταν μια απόλυτα νόμιμη κατάσταση. Ένας δούλος, ειδικά αν ανήκε σε άλλη φυλή ή εθνότητα, έχανε την ιδιότητα του ως υποκείμενο και μετατρεπόταν σε αντικείμενο για τον νόμο. Ακριβώς ότι συμβαίνει και με τα ζώα μέχρι και σήμερα.

(2) Η επέμβαση στην αναπαραγωγή των ζώων, δηλαδή η τεχνητή γονιμοποίηση των θηλυκών και η συλλογή σπέρματος των αρσενικών, είναι σήμερα ο κανόνας στην εκτροφή των ζώων "φάρμας" (αγελάδες, πρόβατα, κατσίκια, γουρούνια). Εκτός από τα ζώα "φάρμας" τεχνητή σπερματέγχυση γίνεται ενίοτε και σε άλογα, σκυλιά, γατιά, σε ζώα ζωολογικών κήπων, θαλάσσιων πάρκων κλπ.

Έτσι η πλειοψηφία των θηλυκών ζώων που εκτρέφονται υπόκεινται σε τεχνητή γονιμοποίηση. Συνήθως το ζώο ακινητοποιείται με χρήση διαφόρων κατασκευών και ο καθετήρας που περιέχει το σπέρμα (συχνά μαζί με το χέρι του εργάτη) εισάγεται στα γεννητικά του όργανα. Η διαδικασία είναι βίαιη, το ζώο δε δίνει ποτέ τη συγκατάθεσή του και ως εκ τούτου μπορεί να χαρακτηρισθεί ως βιασμός.

Η σπερματοληψία από τα αρσενικά ζώα γίνεται με διάφορες μεθόδους. Μια εξ αυτών που είναι και η πιο... παραδοσιακή είναι ο αυνανισμός του ζώου από τον κτηνοτρόφο μέχρι αυτό να εκσπερματώσει. Μια άλλη είναι η χρήση τεχνητού κόλπου που προσομοιάζει με τον κόλπο του θηλυκού ζώου, ενώ η πιο διαδεδομένη σήμερα είναι η είσοδος στον πρωκτό του αρσενικού ενός ηλεκτροδιεγέρτη, ο οποίος στο κατάλληλο σημείο, με ηλεκτρικές εκκενώσεις βαθμιαία αυξανόμενης τάσης και σε συγκεκριμένα χρονικά διαστήματα, ερεθίζει τον προστάτη αδένα και το ζώο εκσπερματίζει. Επίσης μια διαδικασία βίαιη για την οποία το ζώο δε δίνει ποτέ τη συγκατάθεσή του και ως εκ τούτου μπορεί να χαρακτηρισθεί ως βιασμός (σε ανθρώπους που εξαιτίας παθολογικών καταστάσεων δεν μπορούν να εκσπερματίσουν και επιθυμούν να αναπαραχθούν η ίδια μέθοδος εφαρμόζεται με ολική αναισθησία και φυσικά με τη συγκατάθεση του ατόμου).

Τέλος τα αρσενικά ζώα που προορίζονται για ανθρώπινη κατανάλωση ευνουχίζονται ώστε "να βελτιωθεί η ποιότητα του κρέατος", δηλαδή να μην έχει την οσμή που είναι γνωστή ως "γενετήσια οσμή". Εκτιμάται ότι στην ΕΕ το 80 % των αρσενικών ζώων ευνουχίζονται!

(3) Αντίστοιχα φαινόμενα έχουν εμφανισθεί και από ανθρώπους που δηλώνουν προσβεβλημένοι από τη χρήση της λέξεως Ολοκαύτωμα για την περιγραφή της κατάστασης που βιώνουν τα μη ανθρώπινα ζώα. Άλλοι άνθρωποι επίσης προσβάλλονται όταν λέξεις όπως βιασμός και δολοφονία χρησιμοποιούνται για να περιγράψουν τις πρακτικές των ανθρώπων προς τα ζώα. Αυτό που φαίνεται (ηθελημένα) να αγνοούν όλοι αυτοί, είναι πως δικαιώματα όπως αυτό στη ζωή, στην ελευθερία και την αυτοδιάθεση δεν είναι αποκλειστικά ανθρώπινα προνόμια. Ομοίως οι λέξεις που εκφράζουν την καταπάτηση δικαιωμάτων και τη μαζική εξόντωση, όπως δουλεία, ολοκαύτωμα, γενοκτονία, βιασμός δολοφονία κλπ δε βρίσκουν εφαρμογή μόνο όταν τα θύματα είναι άνθρωποι.

Σε όλους αυτούς τους αμετανόητους σπισιστές οφείλουμε να υπενθυμίζουμε ότι σε ηθικό επίπεδο τα ανθρώπινα και τα μη-ανθρώπινα ζώα είναι ίσα!

"Στη συμπεριφορά τους απέναντι στα ζώα, όλοι οι άνθρωποι είναι Ναζί. Οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται την καταπίεση έντονα όταν είναι οι ίδιοι θύματα. Διαφορετικά, θυματοποιούν τυφλά και χωρίς σκέψη."- Isaac Bashevis Singer

Κατηγορίες
ΑΡΘΡΑ

Παγκόσμια ημέρα των ζώων: για να θυμόμαστε τη χρεοκοπία του είδους μας

 

Όπως και κάθε μέρα έτσι κι αυτή, στις 4 του Οκτώβρη, τα ζώα υπάρχουν κάπου με σκοπό να "χρησιμοποιηθούν" από τον άνθρωπο:

 

Τα πουλερικά στις καζέρνες σαν μηχανές παραγωγής αυγών μέσα στα σιδερένια κλουβιά τους, οι υπερτροφικές αγελάδες σαν μηχανές παραγωγής γάλακτος με 30 λίτρα ημερησίως αλυσοδεμένες ισόβια, οι μητέρες στα χοιροστάσια με 75 εκατοστά κελιά θανάτου, οι πίθηκοι με τα ηλεκτρόδια στο κεφάλι σαν αντικείμενα σαδισμού για πειραματιστές, τα γουνοφόρα στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως με τις μηχανές του ηλεκτροσόκ στο κορμί τους...Όπου κι αν ρίξουμε το βλέμμα μας αντικρίζουμε πόνο, θάνατο, έγκλημα.

 

Κι αυτή την ημέρα δεν σταματάμε να καταπατούμε τα δικαιώματα άλλων πλασμάτων, το δικαίωμα στη ζωή και στην ελευθερία. Που όταν πλέον δεν τα χρειαζόμαστε, όταν τα έχουμε εκμεταλλευτεί και τα έχουμε κακοποιήσει εγκληματικά, τα πετάμε σαν άχρηστα λύματα στα σκουπίδια.
Χωρίς εξαίρεση κι αυτή την ημέρα.

Λίγα πράγματα έχουν αλλάξει, ζούμε ακόμα στον 12ο  αιώνα!

 

Η μόνη διαφορά είναι ότι δεν βαδίζουμε στο μέλλον, αλλά πάμε πίσω στην εποχή των σπηλαίων.

 

Σαν καθυστερημένοι, σαν πρωτόγονοι, ανεμίζουμε το μπούτι ή το παϊδάκι στον αέρα και ευχαριστούμε το θεό κάθε μέρα για "το κρέας ημών το επιούσιον", για το προνόμιο που απολαμβάνουμε να σκορπάμε τον θάνατο, να δολοφονούμε ζώα, να τρώμε ζώα, κρέας, κρέας, κρέας..κρέας γεμίζει τη ζωή μας!!!

 

Κι αυτή την ημέρα.

 

Η ανήθικη συμπεριφορά μας απέναντι στα ζώα έχει μείνει ίδια, η αναγνώριση του δικαιώματος τους σαν ισότιμα πλάσματα έχει μειωθεί, η ζωή ενός ζώου δεν μετράει καθόλου.

 

Η ποιότητα και η ποσότητα της εκμετάλλευσης των ζώων μέσω του ανθρώπου δεν γίνεται άμεσα αντιληπτή κι ούτε από όλους. Συμβαίνει πάντα κάπου μακριά, πίσω από τους ψηλούς τοίχους με το συρματόπλεγμα, έτσι ώστε να μην κόβεται η όρεξη για κρέας, γάλα, ψάρι, αυγά σε αυτούς που τη συντηρούν, δηλαδή στους  καταναλωτές.

Αλλά μια νέα γενιά έρχεται.

 

Η παλιά γενιά, η γενιά του πατέρα μας, του παππού μας, του προπάππου μας, η γενιά εκείνων που πριν από εκατό χρόνια θεωρούσαν τον πόνο, τον θάνατο, την εκμετάλλευση ζωικών πλασμάτων σαν μια αναγκαία και αναπόφευκτη χρησιμότητα, γιατί τους βόλευε, γιατί το έβρισκαν «φυσικό», «αυτονόητο», γιατί «έτσι ήταν πάντα», αυτή η παλαιά γενιά θα αντικατασταθεί από μια καινούργια.

 

Και είναι πολλοί ανάμεσα στους νέους που δεν ακολουθούν τις ίδιες ηθικές αντιλήψεις των γονιών τους: παίρνουν δικές τους αποφάσεις, είναι πληροφορημένοι, αποτελούν εν ολίγοις την γενιά των αρνητών της ζωικής εκμετάλλευσης.

 

Αυτοί οι άνθρωποι χρειάζονται στο μέλλον την διαφώτιση, την πληροφορία, τη δράση μας. Αυτοί είναι οι μελλοντικοί συναγωνιστές μας για μια καινούργια ηθική τάξη πραγμάτων απέναντι στα ζώα.

 

Το πιστεύουμε. Και το ελπίζουμε.

 

Με εγκάρδιους χαιρετισμούς σε όλους, Venus

Κατηγορίες
ΑΡΘΡΑ

Η σκοτεινή πλευρά της κρεατοφαγίας είναι η πολιτική πλευρά.

 

Αρκετές φορές έχω διαβάσει σε διάφορα blog και πολλοί φανατικοί κρεατοφάγοι μου έχουν απευθύνει και προσωπικά σε επιθετικό τόνο το γνωστό και χιλιομασημένο σλόγκαν: «δεν θέλω να στερούμαι  τίποτα στη διατροφή μου - και δεν επιτρέπω σε κανέναν να μου υπαγορεύσει τι θα φάω. Είναι ιδιωτική μου υπόθεση, τι τρώω». Ασφαλώς και δεν έχει το δικαίωμα να το υ(α)παγορεύσει κανένας σε κανέναν.

 

Εκτός όμως από το ότι αυτή η υπερτίμηση της στοματικής «ελευθερίας» υποβιβάζει την αξία της ελευθερίας ενός ανθρώπου σε ένα επίπεδο σπηλαίων, η κατανάλωση κρέατος έχει και μια άλλη τραγική συνέπεια.

 

Οι αγρότες των χωρών του τρίτου κόσμου ξεπουλάνε τα δημητριακά τους προϊόντα στις «ανεπτυγμένες» χώρες, καθ ην στιγμήν τα ίδια τους τα παιδιά πεθαίνουν από πείνα.

 

Η παγκόσμια παραγωγή δημητριακών ανέρχεται σε (περίπου) 2 δισεκατομμύρια τόνους τον χρόνο. Γύρω στις 500.000 από αυτά χρησιμοποιούνται σαν τροφή για τα «αναλώσιμα» ζώα των πλούσιων χωρών- καθ ην στιγμήν σε 122 χώρες του Τρίτου Κόσμου πεθαίνουν (σύμφωνα με τη στατιστική της UNO) 43.000 παιδιά την ημέρα!! Αυτός ο φρικτός μαζικός θάνατος λαμβάνει χώρα επειδή ο ελεύθερος πολίτης, με το «νομιμοποιημένο» δικαίωμα εκλογής ζωικών κρεάτων σαν τροφή του, δεν είναι διατεθειμένος να στερηθεί τη μπριζόλα του.

 

Κάθε παιδί που πεθαίνει από πείνα στην πραγματικότητα δολοφονείται.

Από ποιόν δολοφονείται? Από καθέναν που συμμετέχει σε αυτό το φασιστικό σύστημα εκμετάλλευσης, δηλαδή κυρίως από εκείνους που το χρηματοδοτούν με την αγορά και την κατανάλωση κρέατος.

 

Η πείνα δεν είναι ένα φυσικό φαινόμενο. Είναι ένα πολιτικό πρόβλημα. Καθαρά πολιτικά ιδωμένο το θέμα λοιπόν, η παραγωγή κρέατος αποτελεί την υπ αριθμόν 1 αιτία της πείνας σε παγκόσμια κλίμακα. 80% των παιδιών που υποφέρουν η πεθαίνουν από πείνα ζουν σε χώρες που γίνεται τεράστια καλλιέργεια δημητριακών.

 

Ένα μεγάλο ποσοστό ευθύνης στην αποβλάκωση και αναισθητοποίηση του μέσου πολίτη φέρνει η προπαγάνδα των μέσων μαζικής ενημέρωσης και η διαφήμιση γενικά.

 

Και τα δύο αποτελούν τους πιο πιστούς λακέδες αυτού του συστήματος. Πώς αλλιώς θα μπορούσε άλλωστε να χειραγωγήσει το σύστημα και η βιομηχανία κρέατος τον μέσο πολίτη αν δεν τον έπειθε ότι η ελευθερία του να διαλέγει ανάμεσα στο πτώμα ενός γουρουνιού, μιας τσιπούρας η μιας κατσίκας είναι το κεκτημένο του δικαίωμα που έχει οικειοποιηθεί εδώ και αιώνες σαν δημοκρατικό αγαθό?

i-skoteini-pleura-tis-kreofagias-einai-i-politiki-pleura

Η κρεατοφαγία δεν είναι ιδιωτική υπόθεση του καθενός, όπως ισχυρίζονται πολλοί.

 

Δεν είναι ιδιωτική μας υπόθεση να συνεργαζόμαστε στην πείνα και την εξαθλίωση ανθρώπινων πλασμάτων από τη μια, και στον πόνο, τη βία, τον φασισμό που ασκούμε απέναντι στα ζωικά πλάσματα από την άλλη.  Και στις δύο περιπτώσεις πρόκειται για έγκλημα. Το σύστημα ελέγχει το έγκλημα, η μάζα τού δίνει την παραγγελία, η μάζα το πληρώνει!

 

Θα πρέπει λοιπόν  να είναι κανείς εντελώς ηλίθιος ή αναίσθητος αν θεωρεί τον εαυτό του σαν έναν ελεύθερο άνθρωπο, μόνο και μόνο επειδή τού παρέχεται το δικαίωμα κρατικά και κοινωνικά να συνεργάζεται νόμιμα με την μαφία κρέατος και γάλακτος, με τους εγκληματίες των σφαγείων, με τους σκλαβεμπόρους των χοιροστασίων και των πουλερικών, με τους βαρόνους των εταιρειών μεταφοράς ζώων, σε τελική ανάλυση με ένα φασιστικό σύστημα εκμετάλλευσης ζωικών και ανθρώπινων πλασμάτων.

 

Οχι! Δεν έχουμε το δικαίωμα στην εκμετάλλευση άλλων πλασμάτων.

Και όσο θα το ασκούμε, θα γινόμαστε συστατικό εξάρτημα της μηχανής θανάτου, πόνου, σαδισμού που έχει οργανώσει και συντηρεί μια ολιγαρχία φασιστικών δυνάμεων με σκοπό το κέρδος για πάρτη της, και την χειραγώγηση των χρήσιμων ηλίθιων.

 

Το παραπάνω κείμενο ανήκει στη  Venus, την οποία και ευχαριστούμε θερμά που το μοιράστηκε μαζί μας.