Κατηγορία: ΒΙΒΛΙΑ & BLOGS

“Τα ζώα που φθάνουν άρρωστα, αδύναμα ή τραυματισμένα στα σφαγεία αποτελούν πρόβλημα για τη βιομηχανία κρέατος. Λίγο μετά τον Εμφύλιο Πόλεμο (της Αμερικής), ένα editorial της New York Times, ανέφερε τον απάνθρωπο τρόπο που τα ζώα στέλνονταν για σφαγή και κατέληγε στο συμπέρασμα ότι “ο τρόπος με τον οποίο οι αγελάδες σύρονται και οδηγούνται στα σφαγεία είναι αποτρόπαιος για όποιον δεν έχει συναισθηματικά εξοικειωθεί με τη σκληρότητα στην πιο βάρβαρη μορφή της.”

Λίγα έχουν αλλάξει από το 1865. Τα ζώα που φθάνουν στα σφαγεία σήμερα, είναι συχνά πολύ άρρωστα, αδύναμα ή τραυματισμένα και δεν μπορούν να σταθούν. Οι αγελάδες και τα γουρούνια που εκτρέφονται από τη γέννησή τους περιορισμένα σε ιδιαίτερα μικρούς κλωβούς και στάβλους θα έχουν μια πολύ άσχημη τύχη. Μετά την μεταφορά τους, στριμωγμένα σε ασφυκτικά γεμάτα φορτηγά, τα ζώα φτάνουν στον προορισμό τους μόνο και μόνο, για να πέσουν στα χέρια των εργαζομένων στα σφαγεία, που θα τα χτυπήσουν, θα τα κλωτσήσουν και θα τους κάνουν ηλεκτροσόκ. Κατεβαίνοντας τις ολισθηρές ράμπες τα ζώα πέφτουν, σπάνε τα οστά τους και καταπατούνται. Εκείνα που είναι είτε πολύ αδύναμα είτε πολύ τραυματισμένα για να σηκωθούν ονομάζονται downers.

Το 1989 η Becky Sanstedt* αποτύπωσε σε μια ταινία το δράμα αυτών των ζώων στη Μινεσότα. Οι σκηνές αυτές δεν είχαν καμία διαφορά με εκείνες που περιγράφονται 124 χρόνια νωρίτερα στο editorial της New York Times: τα πεσμένα ζώα αφήνονται για ημέρες χωρίς πρόσβαση σε τροφή ή νερό. Οι τραυματισμένες αγελάδες σύρονται από τα πίσω πόδια τους από φορτηγά με βαριές αλυσίδες που τους σπάνε τα κόκαλα. Μπουλντόζες πιάνουν τις τραυματισμένες αγελάδες και τις πετάνε σε σωρούς. Το χειμώνα η Sanstedt είδε τραυματισμένες αγελάδες και γουρούνια να παγώνουν ζωντανά στο έδαφος …

Τα ζώα που είναι downers εμποδίζουν τους εργάτες να ολοκληρώσουν την δουλειά τους και θα τα σύρουν έξω από το δρόμο τους μέχρι να μπορέσουν να τα αντιμετωπιστούν αργότερα. Αν το ζώο είναι νεκρό ή φαίνεται νεκρό, τότε το στοιβάζουν σε ένα σωρό με φαινομενικά πεθαμένα ζώα. Αν αργότερα αποδειχθεί ότι κάποια είναι ακόμα ζωντανά, θα σφαχτούν και αυτά για κατανάλωση από τον άνθρωπο …

Ένας επιθεωρητής κρέατος που εργάζονταν σε ένα τέτοιο σφαγείο στις μεσοδυτικές πολιτείες περιγράφει τον χώρο εργασίας του ως το τέλος της γραμμής για τα αδύναμα, άρρωστα και ανάπηρα γουρούνια: “Τα περισσότερα από αυτά τα ζώα δεν είναι μεγάλα σε ηλικία, απλά είναι κακοποιημένα, υποσιτισμένα, με κρυοπαγήματα και τραυματισμένα. Οι λεγόμενες παρτίδες με DOAS [Dead on Arrival – Νεκρά κατά την άφιξη]. Οι χοιρομητέρες που έχουν σπασμένες λεκάνες και σέρνονται από τα μπροστινά πόδια τους, μέχρι να φτάσει η στιγμή της σφαγής τους θα είναι τρομερά εξαντλημένες και αδυνατισμένες. Τις αποκαλούν “scooters”. Το κρέας που προέρχεται από αυτά τα τόσο κακοποιημένα ζώα περνά τους ελέγχους και συνήθως προορίζεται για λουκάνικα, hot dogs, χοιρινά υποπροϊόντα, ζαμπόν…

Μια εργαζόμενη σε φάρμα εξήγησε ότι στις μονάδες εκτροφής γουρουνιών, οι χοιρομητέρες που είναι αναγκασμένες να ζουν στα τσιμεντένια κλουβιά κάτω από άθλιες συνθήκες δεν μπορούν να περπατήσουν. “Στο αγρόκτημα όπου εργάζομαι στα ζώα που δεν μπορούν να περπατήσουν βάζουν μια μεταλλική παγίδα γύρω από το αυτί ή το πόδι και τα σέρνουν σε όλο το μήκος του κτιρίου. Και τα ζώα αυτά ουρλιάζουν από τον πόνο. Το σύρσιμο στο μπετό, τους σκίζει το δέρμα και οι μεταλλικές παγίδες σχίζουν τα αυτιά τους.” Οι βασανισμένες χοιρομητέρες στοιβάζονται σε ένα σωρό, όπου και θα παραμείνουν για δύο εβδομάδες έως ότου τα φορτηγά θανάτου τις μεταφέρουν στα σφαγεία όπου και θα μετατραπούν σε κάτι κερδοφόρο.

Ίσως κανένα ζώο δεν μπορεί να χαρακτηριστεί περισσότερο σαν “downed” και κανένα δεν μπορεί να είναι τόσο ευάλωτο από ό, τι ένα ζώο που γεννάει. Η Sue Coe**, έγινε μάρτυρας μιας γέννησης στο σφαγείο Dallas Crown Packing στο Τέξας, το οποίο σκοτώνει 1.500 άλογα την ημέρα με προορισμό την ευρωπαϊκή αγορά, και κυρίως τη Γαλλία. Όταν επισκέφτηκε το εργοστάσιο, η Coe παρατήρησε μια λευκή φοράδα που πανικοβλημένη ήταν δεμένη από έναν στύλο. Η Coe καταγράψε αυτό που είδε: Δύο εργαζόμενοι χρησιμοποιούν ένα μαστίγιο δυο μέτρων πάνω στο άλογο που γεννάει, για να επιταχύνουν την γέννα και να την πάνε γρηγορότερα για σφαγή. Το πουλάρι ρίχνεται ζωντανό σε έναν κάδο απορριμμάτων.