Image: Michael Mararian "Carnaphobia - Fear of Meat"

Και ναι μεν οι γονείς μας, μιας και βρισκόμαστε στον αιώνα της πληροφορίας, θα μπορούσαν να  ασχοληθούν λιγο με την χορτοφαγία και τα πλεονεκτήματα που προσφέρει σε ζώα και περιβάλλον. Αλλλά οι περισσότεροι ακολουθούν την πεπατημένη και αντιγράφουν τα πρότυπα που έχουν πάρει από το δικό τους σπίτι ή κάτι τι που είναι γενικά αποδεκτό στο κοινωνικό περιβάλλον σήμερα. Με αυτό τον τρόπο, τα παιδιά μαθαίνουν απο νωρίς ότι η κατανάλωση κρέατος είναι απολύτως φυσιολογική ("όλοι το κάνουν"), φυσική ("πάντα τρώγαμε κρέας") και απολύτως απαραίτητη ("να τρώς κρέας για να γίνεις μεγάλος και δυνατός").

Μια ενδιαφέρουσα εξέλιξη στις διατροφική μας παιδεία έρχεται όταν, ως μεγάλα παιδιά, θέτουμε  στους γονείς μας ερωτήσεις σχετικά με την προέλευση του φαγητού. Οταν τους ρωτάμε από πού προέρχεται ένα μήλο, που φυτρώνουν τα καρότα, πότε τρυγάνε τα σταφύλια, ή πώς παράγονται τα ζυμαρικά, μας δίνουν συνήθως τίμιες απαντήσεις. Κάτι που δεν κάνουν όταν πρόκειται για προϊόντα ζωικής προέλευσης.

Μας λένε ότι το λουκάνικο προέρχεται από το φιλικό κρεοπωλείο δίπλα. Το φτιάχνει ειδικά για μας, αυτή είναι η δουλειά του. Εάν επιμένουμε σε λεπτομέρειες , μας λένε ότι το κρέας και τα λουκάνικα έχουν να κάνουν με νεκρά ζώα. Αυτά τα ζώα όμως είναι ειδικά εκεί για να τα τρώμε εμείς. Έχουν μια θαυμάσια φυσική ζωή και ποτέ δεν υποφέρουν. Το πιό ωραίο ψέμα απο όλα είναι: τα ζώα είναι ευτυχισμένα που εξυπηρετούν τις τροφικές μας ανάγκες! Ετσι και δεν πειστούμε, μας δείχνουν και ενα "διαφωτιστικό" βίντεο απο εκείνα που έχει φροντίσει να βγάλει η κρεατομαφία που δείχνει χαρούμενα γουρουνάκια στο λιβάδι να περνάνε ζωή παραδεισένια!

Photo: Igualdad Animal - Animal Equality

Κανένας δεν μας λέει: "Τα Hot Dogs γίνονται από νεκρούς χοίρους. Τους παχαίνουμε σε στάβλους, όπου οι περισσότεροι περνούν τη σύντομη ζωή τους σε περιορισμένους χώρους στοιβαγμένοι με άλλους χοίρους στα δικά τους σκατά χωρίς κανένα φως ημέρας. Τους δίνουμε να τρώνε σόγια με ορμόνες ανάπτυξης, φάρμακα και θρυμματισμένα σφάγια απο δικούς τους συντρόφους. Οταν αποκτήσουν το κατάλληλο βάρος, τα φορτώνουμε σωρηδόν  σε φορτηγά  και τα μεταφέρουμε εκατοντάδες χιλιόμετρα, είτε βρέχει είτε χιονίζει είτε με καύσωνα,  στο σφαγείο. Εκεί τους σκίζουμε τον λαιμό αφού τα κρεμάσουμε απο το τσιγκέλι ανάποδα, τα αφήνουμε να αιμορραγούν και στη συνέχεια τα χωρίζουμε σε κομμάτια. Από τα διαμελισμένα μέρη του σώματος τους κάνουμε έπειτα το λουκάνικο για το hotdog. Επιπλέον αλέθουμε σε πουρέ σχεδόν όλα τα μέλη που απομένουν (αυτιά, γλώσσα, έντερα, ουρά, ...) τα κάνουμε άνοστο λαπά, τον πασπαλίζουμε με δυνατά μπαχαρικά και στη συνέχεια τον φορμάρουμε σε λουκάνικο.

Photo: Igualdad Animal - Animal Equality

Ενα ανάλογο πλύσιμο εγκεφάλου μας κάνουν όταν ρωτάμε να μάθουμε ποια είναι η προέλευση του γάλακτος. Μας λένε ότι το γάλα είναι αναγκαίο συστατικό της ανάπτυξής μας και πολύ υγιεινή τροφή, που προέρχεται απο "την καλή μας αγελάδα που τρώει χόρτα στη λιακάδα για να κατεβάσει γάλα".

Ουτε λέξη ότι στην πραγματικότητα τους κλέβουμε το γάλα τους. Πρώτα κλέβουμε απο την αγελάδα το παιδί της, το μοσχαράκι, και μετά κλέβουμε απο το μοσχαράκι το γάλα που προορίζεται γι αυτό. Ούτε λέξη για τον πόνο της μητέρας, για τις κραυγές της απόγνωσης όταν της παίρνουν το παιδί της αμέσως μετά τη γέννα. Ούτε λέξη για την εκμετάλλευση των θηλυκών αγελάδων σαν μηχανές παραγωγής γάλακτος μέσω του φριχτού κύκλου της εξαναγκαστικής εγκυμοσύνης τους κάθε χρόνο, της αρπαγή των παιδιών τους μόλις τα γεννήσουν και τελικά της εξόντωσής τους στα σφαγεία.

Από νωρίς μας μαθαίνουμε να ζούμε με ψέματα.

Από νωρίς συνειδητοποιούμε ότι οι ερωτήσεις μας δεν είναι αρεστές.
Γι αυτό κοιτάμε να αποφύγουμε την αντιπαράθεση με το να τρώμε αυτό που θέλουν οι άλλοι να τρώμε. Ακριβώς σε αυτή τη φάση ξεμαθαίνουμε την εκ γενετής υπάρχουσα ιδιότητα του ανθρώπου να συμπονά τα πάσχοντα πλάσματα και αναπτύσσουμε σταδιακά μια μορφή επιλεκτικής συμπάθειας για ορισμένα είδη ζώων, που πάντα σύμφωνα με τις αρχές των γονιών μας είναι αξιαγάπητα και γι αυτό πρέπει να τα φροντίζουμε.

Παράλληλα αποδεχόμαστε ότι είναι καθόλα εντάξει να φυλακίζουμε άλλα ζώα, να τα βασανίζουμε, να τα σκοτώνουμε επώδυνα και χωρίς το παραμικρό ίχνος τύψης να τα τρώμε. Αυτές οι αρχές καθορίζουν αποφασιστικά την προσωπική μας συμπεριφορά σε σχέση με τη διατροφή.

Συνοπτικά: έχουμε εκπαιδευτεί να τρώμε όχι αυτο που θέλουμε, αλλά αυτό που αναγνωρίζει η κοινωνία σαν αποδεκτό ότι πρέπει να τρώμε.

Μόνο αν παραδεχτούμε αυτη την ισχύουσα πραγματικότητα, μπορούμε να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε αυτοδύναμα, για το τί πραγματικά θέλουμε να τρώμε.

Το αργότερο, όταν θα δούμε στα βίντεο σκηνές φρίκης μαζικών βασανιστηρίων στα σφαγεία πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι αυτό που αχνίζει στο πιάτο μας ήταν ενα ζωντανό πλάσμα που- όπως κι εμείς- έχει το δικαίωμα στη ζωή και στην ελευθερία.

Οταν θα αναγνωρίσουμε αυτη την αρχή για όλα τα πλάσματα, τότε θα είμαστε σε θέση να πάρουμε συνειδητές αποφάσεις για το τί πραγματικά θέλουμε να τρώμε.

Το παραπάνω κείμενο ανήκει στη  Venus, την οποία και ευχαριστούμε θερμά που το μοιράστηκε μαζί μας.

Header Image: Igualdad Animal - Animal Equality