Επιβάλλουμε στα ζώα συμπεριφορές και μετά τα χαρακτηρίζουμε από αυτές.
Τα φυλακίζουμε σε βρώμικους, σκοτεινούς σταβλους, τα αναγκάζουμε να ζουν μέσα στα περιττώματά τους, τα στριμώχνουμε τόσο που δεν μπορούν να περιποιηθούν τον εαυτό τους και μετά με ύφος υπεροπτικό λέμε “Τα ζώα είναι βρώμικα!”
Τα κελιά-στάβλοι που έχουμε φτιάξει για τα ζώα, είναι στείρα – χωρίς να υπάρχει τίποτα για να τα απασχολήσει ή να τους κινήσει την περιέργια. Τα καταδικάζουμε σε μήνες ή και χρόνια ατελείωτης ανίας και θλίψης και μετά με ύφος υπεροπτικό λέμε “Τα ζώα είναι χαζά!”
Στα κολαστήρια που τα εγκλωβίζουμε οποιαδήποτε ανάγκη τους για κοινωνική επαφή μένει ανικανοποίητη – η βία που τους ασκούμε τόσο χωροταξικά και σωματικά, όσο και ψυχολογικά, είναι σε τέτοιο βαθμό που ακόμα και οι δεσμοί των οικογενειών τους σπάνε. Πρώτα σπάμε τον δεσμό της μητέρας με τα παιδιά της και μετά με ύφος υπεροπτικό λέμε “Τα ζώα δεν έχουν συναισθήματα!”
Τέτοιες πεποιθήσεις είναι τόσο βαθιά ριζωμένες μέσα μας, που όταν θέλουμε να χαρακτήρισουμε κάποιον άνθρωπο με ένα υποβιβαστικό επίθετο τον αποκαλλούμε “ζώο” – τον αποκαλούμε “γουρούνι” αν θέλουμε να τον χαρακτηρίσουμε ως βρωμιάρη και “βόδι” όταν στόχος μας είναι να υποβιβάσουμε την ευφυΐα του. Μετατρέπουμε ένα ουσιαστικό σε επίθετο, επιβεβαιώνοντας έτσι την υπεροψία μας με τον πιο ανώμαλο τρόπο.
Όμως κανένα ζώο δεν είναι ούτε βρώμικο, ούτε χαζό, ούτε στερείται συναισθημάτων και κοινωνικών αλληλεπιδράσεων! Είμαστε εμείς, το υποτιθέμενα κυρίαρχο είδος, που βιάζουμε τη φύση τους, επιβάλλοντας τον τρόπο που θα ζήσουν και εκβιάζοντας αντίστοιχες συμπεριφορές.
Αν παρατηρήσουμε τα ζώα που ζουν σε καταφύγια – ζώα ίδια και απαράλλαχτα με τα ζώα που εκμεταλευόμαστε για το κρέας τους, τα γάλα τους και τα αυγά τους στις διάφορες φάρμες (οικογενειακές και βιομηχανικές) θα διαπιστώσουμε τις μοναδικές τους προσωπικότητες, τις κοινωνικές τους δομές, το πόσο μοναδικά εκφράζουν την στοργικότητά τους, τις προτιμήσεις τους, τους ισχυρούς οικογενειακούς δεσμούς, την εξυπνάδα τους και φυσικά το πως αναπτύσσονται φιλίες ακόμα και ανάμεσα σε ζώα που ανήκουν σε διαφορετικά είδη.
Τα μη ανθρώπινα ζώα που εκμεταλλευόμαστε, βασανίζουμε, βιάζουμε και τέλος δολοφονούμε είναι ακριβώς σαν και εμάς, είναι ακριβώς σαν τα σκυλιά και τα γατιά που επιλέγουμε να αγαπάμε και να σεβόμαστε. Όμως επιλέγουμε να αγνοούμε αυτά που αποκαλούμε “ζώα φάρμας”!
Γιατί το κάνουμε αυτό;
Μήπως τα αγνοούμε μόνο και μόνο για να μπορούμε να βυθίζουμε, δίχως τύψεις, τα δόντια μας στα νεκρά τους σώματα και να τα καταβροχθίζουμε;
Αν είναι έτσι, δεν μπορούμε παρά να αναρωτηθούμε:
Πού είναι η λογική μας; Πού είναι η η ηθική μας; Πού είναι ο πλούσιος ψυχικός μας κόσμος που υποτίθεται πως βρίθει συναισθημάτων; Πού είναι όλα αυτά τα θετικά χαρακτηριστικά που κομπάζουμε πως χαρακτηρίζουν μόνο τους ανθρώπους;
Στην εποχή της πληροφόρησης όλοι έχουμε πρόσβαση στη γνώση. Όλοι γνωρίζουμε! Και όμως οι περισσότεροι επιλέγουμε να εθελοτυφλούμε στο θέμα της εκμετάλλευσης των ζώων! Τί είναι αυτό που μας εμποδίζει να κοιτάξουμε την πραγματικότητα; Γιατί επιλέγουμε να την αγνοούμε; Γιατί επιλέγουμε να εφευρίσκουμε χυδαίες δικαιολογίες προκείμένου να συνεχίζουμε τα εγκληματά μας; Γιατί αρνούμαστε την ευγένεια, τον σεβασμό και τη δικαιοσύνη;
Τελικά φαίνεται πως εμείς οι άνθρωποι είμαστε τελείως απάνθρωποι!
