Το κυνήγι καλείται, από τους ψυχικά διαταραγμένους θιασώτες του, ως άθλημα, με μόνο λόγο την κάλυψη της πραγματικής του διάστασης: ότι πρόκειται για μια αδίστακτή και ανελέητη δολοφονία, κοινωνικά αποδεκτή σε όλη της την έκταση. Το παράδοξό που αποκαλύπτει την αλήθεια πίσω από τους παραπλανητικούς υπαινιγμούς των κυνηγών είναι ότι, τα αθλήματα είναι συναγωνισμός μεταξύ δύο αντίθετών ομάδων και με την επόπτευση ενός διαιτητή. Κανένα άθλημα δεν τελειώνει όμως με το θάνατο του αδύναμου συμμετέχοντα. Επίσης στα αθλήματα οι εμπλεκόμενοι, έχουν επιλέξει την συμμετοχή τους. Στην περίπτωση του κυνηγιού όμως, μόνο ο κυνηγός έχει κάνει την επιλογή – το θύμα του δεν έχει την δυνατότητα να επιλέξει.
Κάποιοι κυνηγοί έχουν το θράσος να υποστηρίζουν ότι υπακούοντας τους νόμους και σκοτώνοντας άγρια ζώα τα οποία ζουν ελεύθερα, δεν τους δίνει υπεροχή απέναντι σε αυτά, οπότε και αποκαλούν δίκαιη αυτή την πράξη τους. Φυσικά όλοι αυτοί διαθέτουν καραμπίνες, τόξα και βέλη, όπλα που φυσικά κανένα ζώο από αυτά που οι ίδιοι κυνηγούν δεν έχει για να αντεπιτεθεί, ούτε φυσικά την δυνατότητα να ξεφύγει.
Άλλο ένα στοιχείο που κάνει το κυνήγι μια “ενασχόληση” μόνο για βίαιους ψυχασθενείς είναι ο τρόπος που πολλοί από αυτούς «εκπαιδεύουν» τα σκυλιά τους. Χαρακτηριστικό είναι το βίντεο που ακολουθεί στο τέλος της σελίδας.