Ανεξάρτητα από το πού έχουν εκτραφεί και μεγαλώσει, είτε σε τεράστιες φάρμες είτε σε αγροκτήματα μικρής κλίμακας, τα κοτόπουλα που εκτρέφονται για το κρέας τους έχουν μια αφύσικη και μικρή διάρκεια ζωής. Τα εκτρεφόμενα κοτόπουλα αναπαράγονται επιλεκτικά ώστε να επιτευχθεί το κερδοφόρο βάρος. Σε ηλικία μόλις πέντε με επτά εβδομάδων έχουν πάρει το επιθυμητό βάρος για τη βιομηχανία, οπότε και σφάζονται. Επειδή εκτρέφονται ώστε να κερδίζουν γρήγορα βάρος, πολλά από αυτά μένουν ανάπηρα από το ίδιο τους το βάρος και δεν είναι σε θέση να περπατήσουν, ή να υπερασπιστούν τον εαυτό τους από τα άλλα πτηνά που τα ποδοπατούν στο δρόμο προς το σταθμό τροφοδοσίας.
Τα κοτόπουλα, στο τελευταίο 20% της έτσι και αλλιώς σύντομης ζωής τους, το ζουν με χρόνιο και έντονο πόνο στις αρθρώσεις των ποδιών τους ή με αναπηρία και κατάγματα από την έλλειψη ασβεστίου, λόγω της ακινησίας. Αντίθετα αυτά τα οποία χρησιμοποιούνται για τη συνεχή αναπαραγωγή έχουν περιορισμένη πρόσβαση στην τροφή, ώστε να διατηρούνται όσο το δυνατόν πιο αδύνατα.
Τα κτίρια στα οποία ζουν είναι γεμάτα με μια δηλητηριώδη δυσωδία από υδρόθειο, αμμωνία, και μεθάνιο από τη συσσώρευση των κοπράνων και των ούρων, ένας συνδυασμός που τους δημιουργεί εγκαύματα στα μάτια στο ράμφος και τα πόδια καθώς και έντονα αναπνευστικά προβλήματα. Από το υπερβολικό άγχος και τη θλίψη που βιώνουν χάνουν μεγάλο μέρος από το φτέρωμά τους. Δεν υπάρχει φυσικός φωτισμός μιας και τα κτίρια δεν διαθέτουν τζάμια. Τα κοτόπουλα λοιπόν δεν έχουν χαρεί ποτέ το άγγιγμα της ακτίνας του ήλιου και δεν έχουν εισπνεύσει ποτέ φρέσκο αέρα.
Οι κότες αυγοπαραγωγής ζουν σε συρμάτινα κλουβιά, τοποθετημένα σε συστάδες και δεν έχουν αισθανθεί ποτέ την αίσθηση του χώματος. Σε κάθε συρμάτινο κλουβί διαστάσεων 45 επί 50 εκατοστά ζουν 10 κότες! Για να καταλάβεις πόσο αδιανόητος είναι ο συνωστισμός σε κάθε κλουβί σκέψου πως κάθε κότα έχει άνοιγμα φτερών περίπου 80 εκατοστά! Τα πόδια και το σώμα τους τραυματίζονται από τη συνεχή επαφή με τα συρμάτινα πλέγματα και πρέπει να υπομένουν συνεχώς τις ακαθαρσίες που πέφτουν επάνω τους από τις κότες που ζουν στα κλουβιά πάνω από αυτές. Η θερμοκρασία σε τέτοιους χώρους κατά τους θερινούς κυρίως μήνες είναι ιδιαίτερα υψηλές και τα πιο αδύναμα ζώα παθαίνουν από θερμοπληξία. Κάθε ένα αυγό που τρως απαιτεί 34 ώρες ζωής σε αυτή την κόλαση!
Τα σωματικά κακοποιημένα μωρά, μόλις φθάσουν την ηλικία των 5 με 7 εβδομάδων, τρομοκρατημένα, μεταφέρονται σε εγκαταστάσεις σφαγείων, για να υποστούν την τελική απόλυτη σκληρότητα του να χάσουν τη ζωή τους. Η ίδια τύχη περιμένει και τις κότες αυγοπαραγωγής, που μετά από ένα - δύο χρόνια εντατικής ωοτοκίας, το σώμα τους είναι τόσο κακοποιημένο που πλέον δεν αποδίδει τον αριθμό των αυγών που απαιτεί η βιομηχανία. Περίπου το 30% από τις κότες αυγοπαραγωγής στέλνεται στα σφαγεία με σπασμένα πόδια! Ένα μεγάλο ποσοστό επίσης από τις κότες αυγοπαραγωγής δεν στέλνεται καν στα σφαγεία, αλλά αλέθεται μαζί με τα αρσενικά κοτοπουλάκια, μιας και τα σώματά τους είναι εντελώς αχρηστευμένα.