Το να τρως τα ζώα, ενώ είναι αποδεδειγμένο πως δεν σου είναι απαραίτητο για να ζήσεις, σε βάζει αντιμέτωπο με το ερώτημα:
Είναι τελικά ανάγκη ή ευχαρίστηση το να τα τρως?
Ως άνθρωπος έχεις την δυνατότητα της επιλογής της τροφής σου, σε αντίθεση με τα υπόλοιπα ζώα που σκοτώνουν άλλα ζώα για να τραφούν. Τα ζώα σκοτώνουν από ανάγκη, ενώ εσύ το κάνεις μόνο και μόνο για να ευχαριστήσεις τη γεύση σου. Η ηθική διαφορά ανάμεσα στο να σκοτώνεις από ανάγκη και στο να δολοφονείς από ευχαρίστηση είναι τεράστια. Έχοντας την δυνατότητα να ζήσεις χωρίς να δολοφονείς τα ζώα, είναι φοβερά νοσηρό και άδικο να τα υποβάλεις σε τρομερά βασανιστήρια και να τους αφαιρείς τη ζωή, απλά γιατί σε ευχαριστεί η γεύση του νεκρού τους σώματος.
Υπερηφανεύεσαι για τις ηθικές σου αξίες σε σχέση με τα άλλα ζώα, μα καθημερινά με τις επιλογές σου αποδεικνύεις διαρκώς το αντίθετο. Για να αποκτήσουν οι ηθικές σου αξίες ουσιαστική υπόσταση όμως θα πρέπει να εφαρμόζονται σε σταθερή βάση στην καθημερινότητά σου. Θα πρέπει να σταματήσεις να εκμεταλλεύεσαι τα ζώα στο σύνολό τους και να τα ελευθερώσεις από την κόλαση που τα έχεις εγκλωβίσει, μόνο και μόνο επειδή δεν μπορούν να σου αντεπιτεθούν.
Κάθε λεπτό καταδικάζεις ζώα σε μια ζωή ανείπωτου τρόμου και φόβου, απλά για να καλύψεις τις γευστικές σου απολαύσεις. Και ενώ σε γενικές γραμμές οι αποφάσεις σου για τον τρόπο ζωής σου είναι αποτέλεσμα του ηθικού σου κώδικα, συνεχίζεις να αφήνεις τις διατροφικές σου επιλογές ανεξέλεγκτες και χωρίς ηθικούς φραγμούς. Είσαι σε μια συνεχή άρνηση και απαξίωση των βασανιστηρίων που υποβάλεις τα ζώα προκειμένου να γευτείς το κομματιασμένο πτώμα τους. Για κάθε πτώμα που καταναλώνεις ένα καινούργιο ολοκαύτωμα διαδραματίζεται!
Δεν νομίζεις πως πλέον είναι ώρα να κοιτάξεις τα ζώα που θυσιάζονται στο πιάτο σου και να πάρεις θέση; Μια θέση που θα βασίζεται, όχι στην γευστική σου απόλαυση αλλά στην ηθική σου;