Όμως δεν είναι μόνο αυτό το βασανιστήριο, το οποίο υπομένουν τα άλογα. Όπως και οι συγγενείς τους, τα γαϊδούρια και τα μουλάρια, χρησιμοποιούνται σαν μέσα μεταφοράς, κάθε λογής φορτίου.
Από πέτρες και ογκόλιθους, μέχρι κάθε λογής φορτίο, σέρνονται σε δρόμους, σε απότομες ανηφόρες και πλαγιές βουνών. Οι “ιδιοκτήτες” τους τα φορτώνουν όσο πιο πολύ μπορούν, χωρίς να λογαριάζουν, το βάρος και τις συνθήκες κάτω τις οποίες εργάζονται. Δεν τα λαμβάνουν σαν ζωντανούς οργανισμούς, σαν ολοκληρωμένες ευαίσθητες προσωπικότητες που είναι, αλλά σε μέσα μεταφοράς, σαν φορτηγά και φυσικά δεν λογαριάζουν τις συνέπειες.

Η ράχη των αλόγων, από τα υπερβολικά βαριά φορτία και τις ατελείωτες ώρες εργασίας, βυθίζεται προς τα κάτω, παραμορφώνοντας την σπονδυλική στήλη του αλόγου, προκαλώντας του αφόρητους πόνους. Το άλογο πλέον, είναι άχρηστο για τον ιδιοκτήτη και φυσικά δεν πρόκειται να ξοδέψει χρήματα, έτσι ώστε να το ανακουφίσει από τους πόνους και την ταλαιπωρία.