Ενώ μερικοί άνθρωποι σταματούν να τρώνε κρέας όταν μαθαίνουν ότι τα ζώα υποφέρουν, η συντριπτική πλειοψηφία δεν το κάνει και συνεχίζει να απολαμβάνει τις μπριζόλες της γνωρίζοντας καλά ότι τρώει πόνο και δυστυχία. Οι άνθρωποι απλά αρνούνται την ηθική υπόσταση των αισθανόμενων όντων που φτάνουν στο πιάτο τους και όλα είναι μια χαρά.
Αυτή η πολύ σημαντική μελέτη δείχνει πως “όταν υπάρχει διένεξη μεταξύ του προτιμώμενου τρόπου σκέψης και του προτιμώμενου τρόπου πράξης, είναι οι σκέψεις και τα ηθικά πρότυπα που οι άνθρωποι εγκαταλείπουν πρώτα – και έτσι δεν αλλάζουν την συμπεριφοράς τους. Αντί να αλλάξουν τις πεποιθήσεις τους για τα ηθικά δικαιώματα των ζώων, οι άνθρωποι αλλάζουν τη συμπεριφορά τους”, λέει ο Loughnan. “Εντούτοις, υποψιαζόμαστε ότι οι περισσότεροι άνθρωποι είναι απρόθυμοι να αρνηθούν στους εαυτούς τους την απόλαυση της κατανάλωσης κρέατος, και έτσι αρνούμενοι τα ηθικά δικαιώματα των ζώων τους επιτρέπετε να τα τρώνε με καθαρή συνείδηση.”
Αναρωτιέμαι πόσο καθαρή είναι η συνείδηση τους. Όταν έγραφα το βιβλίο μου “Το Μανιφέστο των ζώων” συνεχώς μιλούσα με ανθρώπους που μου έλεγαν “Ω, ξέρω ότι τα ζώα υποφέρουν, αλλά μου αρέσει το κρέας.” Μου έδιναν απαράδεκτες δικαιολογίες, όπως «δεν μπορώ να σταματήσω να τρώω κρέας ακόμη και όταν σκέφτομαι την αθλιότητα για την οποία είμαι υπεύθυνος. ” Σίγουρα μπορούν. Είναι τόσο εύκολο! Είναι γελοίο να πιστεύουν ότι δεν αμφισβητούν μόνον την ικανότητα συναίσθησης για τα ζώα που καταναλώνουν, αλλά επίσης αρνούνται ότι οι εναλλακτικές λύσεις που δεν χρησιμοποιούν ζώα είναι άμεσα διαθέσιμες, ακόμη και την ύπαρξη φυτικών φαγητών που μοιάζουν στη γεύση με κρέας, τα “meat-likes.”
Και είναι επίσης σημαντικό να θυμόμαστε ότι οι αγελάδες, τα γουρούνια και τα πρόβατα, τα οποία αδυσώπητα βασανίζονται στις φάρμες ή στο ταξίδι τους προς το σφαγείο δεν είναι λιγότερο ευαίσθητα ζώα από τα σκυλιά ή τις γάτες που έχουμε για συντροφιά. Οι περισσότεροι άνθρωποι – πιθανότατα όλοι οι άνθρωποι – δεν θα άφηναν τα ζώα που έχουν για συντροφιά να πάρουν τη θέση αυτών των άτυχων ζώων .
Πρέπει πάντα να θυμόμαστε πως δεν είναι θέμα του τι τρώμε, αλλά του ποιόν τρώμε, καθώς συνέχεια σφάζουμε για αχρείαστα γεύματα δισεκατομμύρια συναισθανόμενα ζώα κάθε χρόνο. Σίγουρα μπορούμε να τα καταφέρουμε καλύτερα και είναι πολύ εύκολο για τους περισσότερους από εμάς να σταματήσουμε την κατανάλωση του πόνου και της δυστυχίας.