Κατηγορίες
ΑΡΘΡΑ

ΦΟΒΟΣ

“Η σκέψη ότι θα μπορούσα να έχω τα πτώματα μαζί μου όλη την ώρα με γέμιζε τρομερό ενθουσιασμό…Εκείνη την στιγμή δεν με ένοιαζε που θα με οδηγούσε όλο αυτό. Δεν το σκεφτόμουν καθόλου. Έπρεπε να βρω νεα θυματα όσο το δυνατόν συντομότερα. Είχα ξετρελαθεί. Σκέφτηκα καινούργιο σχεδιο. Ήθελα να δείξω τα πτώματα στα νέα θύματά μου. Ήμουν πεπεισμένος ότι θα μπορούσα να τους τρομάξω πολύ έτσι.

Είχα την ιδεά ότι αν κλειδώσω τα νέα θύματα μαζί με τα πτώματα θα τους τρόμαζε πάρα πολύ. Κάποιοι σίγουρα θα πέθαιναν από τον φόβο τους. Δεν θα άντεχαν. Και εγώ τότε θα τους αποτελείωνα.

Δεν μπορώ να λυπηθώ τα θύματα. Θέλω να συνεχίσω τους φόνους.

Η φαντασία μου τρελαίνεται. Δεν μπορώ να αντισταθώ. Νιώθω υπέροχα.

Όλοι θα φοβηθούν μέχρι θανάτου. Όλοι με φοβούνται.”

Αυτά τα λόγια μονολογεί ένας διαταραγμένος ανθρώπος τη στιγμη που στοιβάζει τα 3 ανθρώπινα πτώματα από τα θύματά του στο πορτ-μπαγκάζ ενός αυτοκινήτου προκειμένου να τα χρησιμοποιήσει για να προκαλέσει τρόμο στα επόμενα θύματά του.

Το απόσπασμα από την ψυχιατρική γνωμάτευση για τον εγκληματια είναι το εξής:

“Σχεδίασε και εκτέλεσε συνειδητά τα εγκλήματα για να πάρει σωματική ικανοποίση. Η προσωπικότητά του είναι ασταθής και διεστραμμένη.

Η χειρότερη ψυχική διαταραχή είναι ο προφανής σαδισμός.
Είναι 100% υπευθυνος, αλλά δεν μπορεί κανείς να μιλήσει για ενοχη με κοινή λογική σε αυτή την περίπτωση. Η προοπτική της τιμωρίας δεν τον εμπόδισε από τις δολοφονίες…”

angst_means_fear_269life_greece


Angst σημαίνει φόβος…
Angst είναι αυτό που οι άνθρωποι προκαλούν στα ζώα. Τα οποία δολοφονούν από καθαρή ευχαρίστηση – και όχι από ανάγκη – τα δολοφονούν μόνο για να πάρουν ικανοποίηση. Και όπως ο πρωταγωνιστής παραπάνω ,η τιμωρία – που δεν είναι άλλη από την καταστροφή του πλανήτη- δεν τους εμποδίζει από τις δολοφονίες.

Η χειρότερη ψυχική διαταραχή είναι ο προφανής σαδισμός και οι άνθρωποι πάσχουν από αυτόν.

Σε αντίθεση με τον πρωταγωνιστή παραπάνω, ο οποίος καταδικάστηκε σε ισόβια για τις πράξεις του, ο καθημερινός άνθρωπος κυκλοφορεί ελέυθερος και ατιμώριτος για τα κατά συρροή εγκλήματα που διπράττει, είτε ως ηθικός αυτουργός, είτε ως εκτελεστής.

Angst σημαίνει φόβος…
Angst είναι και ο τίτλος μιας ιδιαίτερης Αυστριακής αφηγηματικής ταινίας του 1983 που εν μέρη είναι βασισμένη στη ζωή του Werner Kniesek.

Κατηγορίες
VEGAN ΤΕΧΝΗ ΑΡΘΡΑ

ΤΟ ΜΕΝΟΥ ΕΝΟΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥ

Τί περιλαμβάνει το μενού ενός δολοφόνου;

Κομμάτια ζώων και ζωικά παράγωγα.

Τα κομματιασμένα σώματα των ζώων και τα παραγωγά τους, δηλαδή το κρέας, το γάλα και τα αυγά είναι οι λέξεις της αντικειμενοποίησης – η προσπάθεια να μετατραπεί “κάποιος” σε “κάτι”. Αναφερόμενη σε ένα ζώο ως “κρέας”, οι παραγωγοί κρέατος, επιδιώκουν, μέσω ενός καλοστημένου μάρκετινγκ, να δημιουργήσουν ένα ηθικό κενό στο μυαλό των καταναλωτών, την πλήρη αποσύνδεση μεταξύ της ταυτότητας του ζώου και του προϊόντος της σάρκας του.

Το “κρέας” είναι η συσκευασμένη εμπορική αξία των ζώων, που παρουσιάζεται ακριβώς όπως όλα τα άλλα προϊόντα στα ράφια των καταστημάτων, απόλυτα διαχωρισμένη από τα ζώα που κάποτε έζησαν – των οποίων η κάθε ζωή είχε διαμορφωθεί από ένα μοναδικό σύνολο εμπειριών, ενδιαφερόντων, συναισθημάτων, σκέψεων, αναμνήσεων, συμπαθειών, αντιπαθειών, επιθυμιών από χαρές, από φόβους, από δεσμούς, από οικογένειες, από φίλους, από απώλειες και πόνο.

 

ΤΟ ΜΕΝΟΥ ΕΝΟΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥ - HOT DOG
HOT DOG

 

ΤΟ ΜΕΝΟΥ ΕΝΟΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥ - BURGER
BURGER

 

ΤΟ ΜΕΝΟΥ ΕΝΟΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥ - ΚΟΤΟΜΠΟΥΚΙΕΣ
ΚΟΤΟΜΠΟΥΚΙΕΣ

 

ΡΥΖΙ ΜΕ ΚΡΕΑΣ
ΡΥΖΙ ΜΕ ΚΡΕΑΣ

 

ΤΟ ΜΕΝΟΥ ΕΝΟΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥ - ΜΑΚΑΡΟΝΙΑ ΜΕ ΚΙΜΑ
ΜΑΚΑΡΟΝΙΑ ΜΕ ΚΙΜΑ

 

ΤΟ ΜΕΝΟΥ ΕΝΟΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥ - ΚΟΤΟΣΑΛΑΤΑ
ΚΟΤΟΣΑΛΑΤΑ

 

ΤΟ ΜΕΝΟΥ ΕΝΟΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥ - Η ΠΙΤΑ ΤΟΥ ΒΟΣΚΟΥ
Η ΠΙΤΑ ΤΟΥ ΒΟΣΚΟΥ

 

ΣΟΥΠΑ ΜΕ ΚΑΡΧΑΡΙΑ
ΣΟΥΠΑ ΜΕ ΚΑΡΧΑΡΙΑ

 

ΤΟ ΜΕΝΟΥ ΕΝΟΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥ -PIZZA
PIZZA

 

ΤΟ ΜΕΝΟΥ ΕΝΟΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥ - ΣΑΝΤΟΥΙΤΣ
ΣΑΝΤΟΥΙΤΣ

 

NOODLES ΜΕ ΓΟΥΡΟΥΝΙ
NOODLES ΜΕ ΓΟΥΡΟΥΝΙ

Πρέπει να αλλάξουμε τη γλώσσα για χάρη των ζώων.

Το να τρως “κρέας” σημαίνει να τρως ένα ζώο.

Στην πραγματικότητα σημαίνει να τρως το πτώμα ενός ζώου!

Οι φωτογραφίες είναι των Richard Copping & Juggi Ramakrishnan.

Κατηγορίες
ΑΡΘΡΑ

ΕΥΘΥΝΗ

Καταπράσινα λιβάδια γεμάτα χαρούμενα ζώα, πρόθυμα να πεθάνουν για χάρη σου.

Χαρούμενες ετικέτες διακοσμούν τις συσκευασίες που περιέχουν τα κομμάτια των νεκρών ζώων και διαφημίσεις των εμπόρων δυστυχίας και θανάτου διαστρεβλώνουν την τραγική πραγματικότητα:

Κανένας από τη βιομηχανία που δολοφονεί ζώα δεν θα σου μιλήσει για το φόβο, την δυστυχία και τον θάνατο.

Δεν θα σου πουν για τον πανικό και τον πόνο.

Δεν θα σου δείξουν τους βιασμούς, τους ακρωτηριασμούς, ούτε και τα δολοφονημένα μωρά.

Δεν θα σου μιλήσουν για τα ζώα που τρομοκρατημένα είδαν άλλα ζώα να σφάζονται πριν από αυτά, καθώς ήταν αναγκασμένα να περιμένουν τη δική τους σφαγή.

Δεν θα σου μιλήσουν ποτέ για το αίμα.

Και αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ.

Οι κτηνοτρόφοι εκτρέφουν ζώα επειδή γνωρίζουν πως θα μπορέσουν να βγάλουν χρήματα από τους σφαγείς, στους οποίους θα τα πουλήσουν.

Οι σφαγείς δολοφονούν τα ζώα, γιατί θα πληρωθούν από τους εμπόρους που θα τα αγοράσουν.

Τα καταστήματα πωλούν τα κομμάτια νεκρών ζώων, γάλα και αυγά, επειδή γνωρίζουν πως εσύ θα τα αγοράσεις.

Καταλαβαίνεις ότι εσύ είσαι αυτός που πληρώνει για την δολοφονία των ζώων;

Η ΕΥΘΥΝΗ ΕΙΝΑΙ ΟΛΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ!

[su_youtube url=”https://www.youtube.com/embed/KNJJyGl324w”]

Κατηγορίες
ΑΡΘΡΑ

STEAKHOLDERS…

ή περί μπριζόλας ο λόγος…

Μια ερώτηση:
Πιστεύεις ότι οι άνθρωποι θα πρέπει να έχουμε τη δυνατότητα να σκοτώνουμε ζώα για ευχαρίστηση;

Κατηγορίες
VEGAN ΤΕΧΝΗ ΑΡΘΡΑ

ΕΙΣ ΑΝΑΜΝΗΣΗ

“Μερικά βράδια, μένω ξάγρυπνος, για καμιά ώρα ή και περισσότερο, όταν μου έρχεται στο νου μια πολύ συγκεκριμένη ανάμνηση. Όταν τελικά με παίρνει ο ύπνος, η ανάμνηση αυτή, με κυνηγά στα όνειρά μου.

Ήταν ένα νεαρό, όμορφο κορίτσι. Την οποία απήγαγαν – την άρπαξαν από την οικογένειά της, άνθρωποι, που σήμερα είναι εχθροί μου. Εκεί στεκόταν, ακριβώς μπροστά μου, δεμένη χειροπόδαρα και ανίκανη να κινηθεί. Θυμάμαι το βλέμμα της – ηττημένη καθώς ήταν από τον φόβο και την αμηχανία, ανέπνεε βαθιά… τρέμοντας μπροστά σε αυτό, που όλοι γνωρίζαμε πως θα συμβεί.

Οι αναμνήσεις μου είναι πολλές, από αυτό το σύντομο περιστατικό – το οποίο κράτησε ελάχιστα, καθώς ένας άνθρωπος ύψωσε το μαχαίρι του. Της έκοψε το λαιμό από την αριστερή πλευρά, λες και αυτή ήταν η δεύτερη φύση του – και μετά της έκοψε και την δεξιά της πλευρά. Έμπειρα χέρια, καθώς φαίνεται.

Ήμουν πολύ μακριά για να το εμποδίσω να συμβεί και ο χρόνος σταμάτησε για μένα. Αλλά μάλλον όχι για αυτήν. Καθώς η λεπίδα χώθηκε στον λαιμό της, αμέσως της κόπηκε η ανάσα, από το σοκ του πόνου, το στόμα της άνοιξε διάπλατα και οι μακριές της βλεφαρίδες πετάριζαν από τον κίνδυνο που ένιωθε. Το σώμα της τινάζονταν βίαια τη στιγμή που πνιγόταν από το ίδιο της το αίμα. Όταν έβηξε ποτάμια αίματος γέμισαν το στήθος της και το έδαφος. Τότε απλά… κατέρρευσε.

Τα μάτια της ορθάνοιχτα κοιτούσαν κατευθείαν εμένα και ο πανικός είχε παγώσει στο πρόσωπό της.
Καθώς η ζωή έφευγε από μέσα της, στεκόταν εκεί, παγωμένη και μοναχή της, έχοντας σπασμούς για ένα λεπτό. Μετά έφυγε.

Δεν είμαι σίγουρος τι είναι χειρότερο: η έντονη ανάμνηση που έχω, ή η συνειδητοποίηση πως ότι και να κάνω δεν θα την φέρει πίσω ή θα αλλάξει αυτό που συνέβη; Ότι συνεχίζει να συμβαίνει, γιατί αυτοί οι άνθρωποι πληρώνονται αδρά για να γεμίζουν με αίμα τα χέρια τους.

Θα απογοητεύσω και άλλους, όπως απογοήτευσα αυτήν. Δεν ήμουν αρκετά γρήγορος για να της σώσω τη ζωή και αυτό δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Το όνομά της ήταν 92054.”

Το παραπάνω κείμενου είναι του Phil G. Pavlov και δημοσιευτηκε στη σελίδα της Jo Frederics, στην οποία ανήκει και ο πίνακας που συνοδεύει το άρθρο.

Κατηγορίες
VEGAN ΤΕΧΝΗ ΑΡΘΡΑ

Το όνομά της ήταν 92054

Μερικά βράδια, μένω ξάγρυπνος, για καμιά ώρα ή και περισσότερο, όταν μου έρχεται στο νου μια πολύ συγκεκριμένη ανάμνηση. Όταν τελικά με παίρνει ο ύπνος, η ανάμνηση αυτή, με κυνηγά στα όνειρά μου.

Ήταν ένα νεαρό, όμορφο κορίτσι. Την οποία απήγαγαν – την άρπαξαν από την οικογένειά της, άνθρωποι, που σήμερα είναι εχθροί μου. Εκεί στεκόταν, ακριβώς μπροστά μου, δεμένη χειροπόδαρα και ανίκανη να κινηθεί. Θυμάμαι το βλέμμα της – ηττημένη καθώς ήταν από τον φόβο και την αμηχανία, ανέπνεε βαθιά… τρέμοντας μπροστά σε αυτό, που όλοι γνωρίζαμε πως θα συμβεί.

Οι αναμνήσεις μου είναι πολλές, από αυτό το σύντομο περιστατικό – το οποίο κράτησε ελάχιστα, καθώς ένας άνθρωπος ύψωσε το μαχαίρι του. Της έκοψε το λαιμό από την αριστερή πλευρά, λες και αυτή ήταν η δεύτερη φύση του – και μετά της έκοψε και την δεξιά της πλευρά. Έμπειρα χέρια, καθώς φαίνεται.

Ήμουν πολύ μακριά για να το εμποδίσω να συμβεί και ο χρόνος σταμάτησε για μένα. Αλλά μάλλον όχι για αυτήν. Καθώς η λεπίδα χώθηκε στον λαιμό της, αμέσως της κόπηκε η ανάσα, από το σοκ του πόνου, το στόμα της άνοιξε διάπλατα και οι μακριές της βλεφαρίδες πετάριζαν από τον κίνδυνο που ένιωθε. Το σώμα της τινάζονταν βίαια τη στιγμή που πνιγόταν από το ίδιο της το αίμα. Όταν έβηξε ποτάμια αίματος γέμισαν το στήθος της και το έδαφος. Τότε απλά… κατέρρευσε.

Τα μάτια της ορθάνοιχτα κοιτούσαν κατευθείαν εμένα και ο πανικός είχε παγώσει στο πρόσωπό της. Καθώς η ζωή έφευγε από μέσα της, στεκόταν εκεί, παγωμένη και μοναχή της, έχοντας σπασμούς για ένα λεπτό. Μετά έφυγε.

Δεν είμαι σίγουρος τι είναι χειρότερο: η έντονη ανάμνηση που έχω, ή η συνειδητοποίηση πως ότι και να κάνω δεν θα την φέρει πίσω ή θα αλλάξει αυτό που συνέβη; Ότι συνεχίζει να συμβαίνει, γιατί αυτοί οι άνθρωποι πληρώνονται αδρά για να γεμίζουν με αίμα τα χέρια τους.

Θα απογοητεύσω και άλλους, όπως απογοήτευσα αυτήν. Δεν ήμουν αρκετά γρήγορος για να της σώσω τη ζωή και αυτό δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Το όνομά της ήταν 92054.

~ Phil G. Pavlov

Εικόνα Jo Frederiks

Κατηγορίες
VIDEOS & DOCUMENTARIES

Το Τελευταίο Γουρούνι

“Μετά από δέκα χρόνια, κοιτάζοντας χιλιάδες μάτια γουρουνιών,  κατάλαβα πως το βλέμμα τους δεν είναι κενό. Πάντα υπήρχε κάποιος που μου επέστρεφε το βλέμμα.”                                                                                 ~ Bob Comis, πρώην εκτροφέας γουρουνιών

Ένα ντοκιμαντέρ που αφορά τη ζωή του Bob Comis, ο οποίος διατηρούσε μια φάρμα εκτροφής γουρουνιών, σύμφωνη με όλα τα πρότυπα ευζωίας για περισσότερα από 10 χρόνια Κάθε μέρα όμως ο Comis έρχεται όλο και πιο κοντά στα ζώα που εκμεταλλεύεται με αποτέλεσμα τα εβδομαδιαία του ταξίδια προς το σφαγείο να γίνονται ανυπόφορα. Έχοντας 250 γουρούνια στην φάρμα του ο Comis βρίσκεται ξαφνικά παγιδευμένος στο ίδιο του το παρελθόν.

Ένα ντοκιμαντέρ που γυρίστηκε με την ελπίδα πως θα σε βοηθήσει να κοιτάξεις κατάματα τα ζώα που τρώς και πως θα δεις ποιά είναι στην πραγματικότητα! Μην γυρνάς την πλάτη σου στην αλήθεια, μόνο και μόνο για να μην αλλάξεις τις καθημερινές σας συνήθειες! Go Vegan!
UPDATE 26/03/2017

Το ντοκιμαντέρ Το Τελευταίο Γουρούνι  ολοκληρώθηκε και θα είναι διαθέσιμο για το κοινό τον Ιούλιο του 2017.

Δες περισσότερες πληροφορίες στο The Last Pig.

Σκηνοθεσία: Allison Argo

Φωτογραφία: Joe Brunette

Παραγωγή: Allison Argo & Joseph Brunette