Κατηγορίες
ΑΡΘΡΑ

Δουλεία Ανθρώπων και Ζώων: Ιστορία και Ρητορική

 

Φέτος, οι υπεύθυνοι της Google για τα ζώα κάλεσαν την Ingrid Newkirk, διευθύνουσα σύμβουλο της PETA, να μιλήσει στα κεντρικά γραφεία τους. Η Newkirk σχεδίαζε να συζητήσει για την προκατάληψη που διέπει τον ρατσισμό, τον σεξισμό και τον σπισισμό. Όταν ορισμένοι υπάλληλοι της Google άκουσαν ότι επρόκειτο να συγκρίνει τον ρατσισμό με τον σπισισμό, παραπονέθηκαν και η Google της απαγόρεψε να δώσει την ομιλία, ενώ η Newkirk είχε ήδη φτάσει στα γραφεία τους.

Μετά την εκδήλωση, η Google αποφάσισε να ελέγξει όλες τις ομιλίες που έδωσαν τα μέλη εξωτερικών οργανώσεων. Επίσης αποφάσισε να απαγορεύσει κάθε ομιλία που συνέκρινε τον ρατσισμό με τον σπισισμό.

Οι ακτιβιστές για τα Δικαιώματα των Ζώων, στην προσπάθειά τους να περιγράψουν την εκμετάλλευση, συχνά επικαλλούνται την ομοιότητα του βασανισμού ανθρώπων και ζώων και τον τρόπο με τον οποίο αυτοί συσχετίζονται, συμπεριλαμβανομένου του είδους της σκληρότητας και της υποκείμενης αιτιολογίας. Μία από τις συγκρίσεις που έχουν γίνει είναι η ομοιότητα της δουλείας των ανθρώπων με αυτή των ζώων.

Αλλά παρά τις ομοιότητες, μερικοί άνθρωποι προσβάλλονται και πιστεύουν ότι η σύγκριση αυτή αποτελεί ιδιοποίηση ή εκμετάλλευση της Αφροαμερικάνικης ιστορίας από μια ομάδα βίγκαν που στην πλειοψηφία της αποτελείται από λευκούς ανθρώπους. Άλλοι πιστεύουν ότι είναι φανατισμός.

Σε ένα πρόσφατο άρθρο στο Culture and Ethics ο Wesley J. Smith χαρακτήρισε τη σύγκριση μεταξύ της ιδιοκτησίας ζώων και της δουλείας ανθρώπων πριν τον Αμερικανικό Εμφύλιο Πόλεμο σαν μια "αποτρόπαια σύγκριση". Κατέληξε λέγοντας ότι μια τέτοια σύγκριση είναι "μισανθρωπική" και "ρατσιστική".

Έτσι, στην προσπάθειά του να καταργήσει ή τουλάχιστον να μετριάσει, τον σπισισμό, το κίνημα για τα Δικαιώματα των Ζώων κινδυνεύει να χαρακτηρισθεί ως ρατσιστικό και μισανθρωπικό: ένας σαφέστατα τοξικός συνδυασμός.

Όταν τα ζώα συγκρίνονται με τους σκλάβους, οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν ότι η σύγκριση αφορά τη δουλεία στην Αμερική και συχνά είναι η αλήθεια, τα χρησιμοποιούμενα γραφικά δείχνουν Αφροαμερικανούς σκλάβους. Αυτό συμβαίνει ως επί το πλείστον εξαιτίας της σχετικά πρόσφατης εμφάνισης της δουλείας στην Αμερική και των διαθέσιμων φωτογραφιών και εικονογραφήσεων. Αλλά η σύγκριση δεν αφορά την Ante-Bellum Αμερικανική δουλεία. Αφορά τον ίδιο τον θεσμό της δουλείας.

sklavia zoon kai anthropon -spisismos

Αν θες να μάθεις ποιά θα ήταν η θέση σου ως προς την δουλεία πριν τον Πόλεμο, μη κοιτάς ποιά είναι η θέση σου ως προς την σκλαβιά σήμερα. Δες ποιά είναι η θέση σου ως προς τα Δικαιώματα των Ζώων. ~ Paul Watson

Η δουλεία είναι μια αρχαία πρακτική που υπήρχε στα περισσότερα μέρη του κόσμου. Υπήρχε στην Αφρική, στη Μέση Ανατολή και μεταξύ των Αζτέκων του Μεξικού και των Μάγια της Κεντρικής Αμερικής (1). Η πρώτη ιστορική αναφορά στους σκλάβους γίνεται στον Κώδικα του Χαμουραμπί το 1860 π.Χ. και η πρώτη βιβλική αναφορά βρίσκεται στη Γένεση.

Η ανθρώπινη δουλεία ήταν υποπροϊόν του πολιτισμού. Απαιτούσε έναν μόνιμα εγκατεστημένο πληθυσμό σε έναν τόπο, όπως αυτόν της πόλης-κράτους Σουμερία, που στηρίζονταν στη γεωργική οικονομία για την προμήθεια τροφίμων. Η Σουμερία ήταν ένα αστικό κέντρο με κοινωνική διαστρωμάτωση, με τους φτωχούς/σκλάβους να αποτελούν την κατώτερη τάξη και τους πλούσιους δουλοκτήτες την ανώτερη.

Ωστόσο, η σκλαβιά των ζώων είναι πολύ παλαιότερη από την ανθρώπινη δουλεία, με τις ρίζες της να βρίσκονται αρκετές χιλιάδες χρόνια νωρίτερα στην Νεολιθική (Αγροτική) Επανάσταση. Η Νεολιθική Επανάσταση εισήγαγε τη φύτευση και τη συγκομιδή του δίκοκκου και του μονόκοκκου σιταριού και του μπιζελιού, που παράγονταν πλέον σε μια κλίμακα πολύ μεγαλύτερη από αυτή που κατάφερναν οι προηγούμενες τροφοσυλλεκτικές κοινότητες. Οι πρώτοι αυτοί αγρότες άρχισαν επίσης να εξημερώνουν τους άγριους προγόνους ζώων όπως των προβάτων, των κατσικιών και των αγελάδων, των οποίων η εργασία όργωνε τη γη τους και έσερνε τα φορτάμαξά τους και των οποίων τα σώματα έτρεφαν τον αυξανόμενο πληθυσμό τους. Οι απόγονοι αυτών των ζώων υπάρχουν σήμερα στις φάρμες και στα σφαγεία.

anthropini kyriarxia spisismos ektrofi goyrouniou

Η εξημέρωση των ζώων ήταν βίαιη. Τα άρπαξαν από το φυσικό περιβάλλον τους, τα καταρράκωσαν και τα εκπαίδευσαν να φορούν χάμουρα και ζυγούς και τα εξανάγκασαν να εργαστούν. Όλα τα ζώα που χρησιμοποιήθηκαν σαν υποζύγια χτυπήθηκαν με μαστίγια και βουκέντρες. Εκτράφηκαν για τα χαρακτηριστικά που εξυπηρετούσαν καλύτερα τις ανθρώπινες ανάγκες και η ζωή τους παρέμεινε υπό τον απόλυτο έλεγχο των ανθρωπίνων αφεντάδων τους.

Έτσι, ενώ η δουλεία των ανθρώπων και των ζώων δεν είναι ακριβώς η ίδια από την άποψη του χρόνου και των συνθηκών που συνέβησαν, μοιράζονται πολλές ομοιότητες, καθώς, τόσο ο άνθρωπος όσο και τα ζώα υποτάχθηκαν, ελέγχθηκαν και κακοποιήθηκαν.

Τόσο οι άνθρωποι, όσο και τα ζώα δούλοι ήταν ιδιοκτησία κάποιου και ως τέτοια μπορούσε να αγοράζεται και να πωλείται. Τόσο οι οικογένειες των ανθρώπων σκλάβων όσο και των ζώων διαλύονταν σύμφωνα με τη θέληση του ιδιοκτήτη.

- Οι θηλυκοί δούλοι μπορούσαν να βιαστούν από εκείνους που τους κατείχαν. Οι αρσενικοί σκλάβοι συχνά ευνουχίζονταν και η σουμερική λέξη για ένα ευνουχισμένο ανθρώπινο σκλάβο, amar-kud, ήταν η ίδια λέξη που χρησιμοποιούνταν και για τα νεαρά ευνουχισμένα γαϊδούρια, άλογα και βόδια.

- Η αναπαραγωγή των ζώων εξακολουθεί να ελέγχεται από τους ανθρώπους, ενώ οι αγελάδες γαλακτοπαραγωγής γονιμοποιούνται τεχνητά, πρακτική που πολλοί συγκρίνουν με βιασμό. Οι ταύροι υποβάλλονται σήμερα σε ηλεκτρο-πρωκτική διέγερση προκειμένου να τους αρπάξουν το σπέρμα και τα αρσενικά ζώα που δε χρησιμοποιούνται για αναπαραγωγή ευνουχίζονται. Έτσι, τόσο τα αρσενικά όσο και τα θηλυκά ζώα υποβάλλονται σε πρακτικές που αν γίνονταν σε ανθρώπους θα χαρακτηρίζονταν ως σεξουαλικά εγκλήματα (2).

- Η μεταχείριση τόσο των ανθρωπίνων όσο και των μη ανθρώπινων σκλάβων ήταν σκληρή και περιελάμβανε ξυλοδαρμούς, μαρκάρισμα, αλυσόδεση και τη χρήση μεταλλικών περιλαίμιων και φίμωτρων.

- Οι άνθρωποι δούλοι εξαναγκάζονταν σε φρικιαστικά θαλάσσια ταξίδια από την Αφρική προς την Αμερική. Τα ζώα δούλοι υφίστανται σήμερα εξίσου φριχτές συνθήκες μεταφοράς τόσο στη ξηρά όσο και στη θάλασσα.

Ωστόσο, υπάρχουν επίσης διαφορές μεταξύ των ανθρώπων σκλάβων και των ζώων σκλάβων.

- Τα ζώα σκλάβοι έχουν υποστεί πολύ περισσότερα βασανιστήρια και σε μεγαλύτερο αριθμό και για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα σε σχέση με τους ανθρώπινους δούλους.

- Τα ζώα εκτρέφονται για εκμετάλλευση και γεννιούνται για να δολοφονηθούν. Είναι απλώς πόροι και πρώτες ύλες για ανθρώπινη χρήση όπως τρόφιμα, ρούχα, έπιπλα και χρησιμεύουν ως συστατικά των περισσότερων πραγμάτων που χρησιμοποιούμε.

- Σε αντίθεση με την ανθρώπινη δουλεία, η σκλαβιά των ζώων συνεχίζεται ανοιχτά μέχρι σήμερα και είναι απόλυτα αποδεκτή ως μέρος της ζωής σε κάθε χώρα. Κατά τη διάρκεια της ανθρώπινης βαρβαρότητας σε αυτόν τον πλανήτη, "τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με την τυραννία των ανθρώπων πάνω στα ζώα, ούτε καν η σκληρότερη και η πιο καταπιεστική τυραννία που άσκησε άνθρωπος εναντίον ανθρώπου". (Manifesto E.A.S.)

mia kota ston dromo gia to sfageio

Έτσι, η δουλεία ορίζεται νομικά ως ένα σύστημα στο οποίο εφαρμόζεται το ιδιοκτησιακό δίκαιο στους ανθρώπους. Είναι ένας θεσμός που βασίζεται σε μια άνιση σχέση και έχει ως αποτέλεσμα την κυριαρχία και την καταπίεση των αδύναμων από τους ισχυρούς.

Τα ζώα πληρούν τον ορισμό των δούλων εκτός από ένα σημείο - το είδος τους. Και εδώ είναι η ουσία. Το γεγονός ότι δεν είναι άνθρωποι είναι αυτό που επιτρέπει να συνεχίζεται ο έλεγχος και η εκμετάλλευσή τους. Η αναφορά στα ζώα ως δούλους δεν είναι ρατσιστική. Πολλές εθνοτικές ομάδες υπήρξαν θύματα στη μακρά ιστορία της δουλείας. Δεν είναι σφετερισμός της δουλείας των μαύρων· καμία ομάδα δεν μπορεί να έχει δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας σε ένα παγκόσμιο θεσμό (3).

Οι επιθέσεις κατά του κινημάτων των Δικαιωμάτων των Ζώων για τη χρήση της σύγκρισης ανθρώπινων και μη δούλων είναι ένας τρόπος να παραμείνουν τα ζώα στην ίδια κατάσταση. Επιδιώκει να μας στερήσει τη ρητορική - τις παρομοιώσεις, τις μεταφορές και τις αναλογίες - που διευκρινίζουν και που εξηγούν. Είναι γλωσσολογικός σπισισμός.

Ο Wesley J. Smith σημειώνει ότι συγχωνεύοντας την έννοια των "δικαιωμάτων" ώστε να συμπεριλάβει και τα μη ανθρώπινα ζώα επιδιώκεται "να καταστραφεί η ανθρώπινη ιδιαιτερότητα και να συντριβεί το καθεστώς που μας θέλει ως τα όντα που φέρουν κατά αποκλειστικότητα δικαιώματα..." Με άλλα λόγια, λέει πως πρέπει να διατηρηθεί ο σπισισμός που κατοχυρώνεται με τη θρησκεία, τον νόμο και τον πολιτισμό.

Προτείνω να μην πέσουμε στο σφάλμα μιας τέτοιας πολιτικής ορθότητας.

Αν θέλουμε στα αλήθεια να καταστρέψουμε τον διαχωρισμό των ειδών, μπορούμε να ξεκινήσουμε με το να μην επιτρέπουμε στην "αστυνομία των λέξεων" να απαιτεί να χρησιμοποιούμε τη γλώσσα που συντηρεί τον σπισισμό.

 

Το άρθρο είναι μετάφραση του άρθρου της Marcia Mueller "Human Slaves and Animal Slaves: The History and the Rhetoric"

Σημειώσεις:

(1) Δουλεία υπήρξε και στην Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένης της Αρχαίας Ελλάδας και της Ρώμης. Από τα προϊστορικά χρόνια η δουλεία θεωρούνταν ένα "εθιμικό δικαίωμα" των πολιτών που διέμεναν μόνιμα σε έναν τόπο και η κατοχή δούλων ήταν μια απόλυτα νόμιμη κατάσταση. Ένας δούλος, ειδικά αν ανήκε σε άλλη φυλή ή εθνότητα, έχανε την ιδιότητα του ως υποκείμενο και μετατρεπόταν σε αντικείμενο για τον νόμο. Ακριβώς ότι συμβαίνει και με τα ζώα μέχρι και σήμερα.

(2) Η επέμβαση στην αναπαραγωγή των ζώων, δηλαδή η τεχνητή γονιμοποίηση των θηλυκών και η συλλογή σπέρματος των αρσενικών, είναι σήμερα ο κανόνας στην εκτροφή των ζώων "φάρμας" (αγελάδες, πρόβατα, κατσίκια, γουρούνια). Εκτός από τα ζώα "φάρμας" τεχνητή σπερματέγχυση γίνεται ενίοτε και σε άλογα, σκυλιά, γατιά, σε ζώα ζωολογικών κήπων, θαλάσσιων πάρκων κλπ.

Έτσι η πλειοψηφία των θηλυκών ζώων που εκτρέφονται υπόκεινται σε τεχνητή γονιμοποίηση. Συνήθως το ζώο ακινητοποιείται με χρήση διαφόρων κατασκευών και ο καθετήρας που περιέχει το σπέρμα (συχνά μαζί με το χέρι του εργάτη) εισάγεται στα γεννητικά του όργανα. Η διαδικασία είναι βίαιη, το ζώο δε δίνει ποτέ τη συγκατάθεσή του και ως εκ τούτου μπορεί να χαρακτηρισθεί ως βιασμός.

Η σπερματοληψία από τα αρσενικά ζώα γίνεται με διάφορες μεθόδους. Μια εξ αυτών που είναι και η πιο... παραδοσιακή είναι ο αυνανισμός του ζώου από τον κτηνοτρόφο μέχρι αυτό να εκσπερματώσει. Μια άλλη είναι η χρήση τεχνητού κόλπου που προσομοιάζει με τον κόλπο του θηλυκού ζώου, ενώ η πιο διαδεδομένη σήμερα είναι η είσοδος στον πρωκτό του αρσενικού ενός ηλεκτροδιεγέρτη, ο οποίος στο κατάλληλο σημείο, με ηλεκτρικές εκκενώσεις βαθμιαία αυξανόμενης τάσης και σε συγκεκριμένα χρονικά διαστήματα, ερεθίζει τον προστάτη αδένα και το ζώο εκσπερματίζει. Επίσης μια διαδικασία βίαιη για την οποία το ζώο δε δίνει ποτέ τη συγκατάθεσή του και ως εκ τούτου μπορεί να χαρακτηρισθεί ως βιασμός (σε ανθρώπους που εξαιτίας παθολογικών καταστάσεων δεν μπορούν να εκσπερματίσουν και επιθυμούν να αναπαραχθούν η ίδια μέθοδος εφαρμόζεται με ολική αναισθησία και φυσικά με τη συγκατάθεση του ατόμου).

Τέλος τα αρσενικά ζώα που προορίζονται για ανθρώπινη κατανάλωση ευνουχίζονται ώστε "να βελτιωθεί η ποιότητα του κρέατος", δηλαδή να μην έχει την οσμή που είναι γνωστή ως "γενετήσια οσμή". Εκτιμάται ότι στην ΕΕ το 80 % των αρσενικών ζώων ευνουχίζονται!

(3) Αντίστοιχα φαινόμενα έχουν εμφανισθεί και από ανθρώπους που δηλώνουν προσβεβλημένοι από τη χρήση της λέξεως Ολοκαύτωμα για την περιγραφή της κατάστασης που βιώνουν τα μη ανθρώπινα ζώα. Άλλοι άνθρωποι επίσης προσβάλλονται όταν λέξεις όπως βιασμός και δολοφονία χρησιμοποιούνται για να περιγράψουν τις πρακτικές των ανθρώπων προς τα ζώα. Αυτό που φαίνεται (ηθελημένα) να αγνοούν όλοι αυτοί, είναι πως δικαιώματα όπως αυτό στη ζωή, στην ελευθερία και την αυτοδιάθεση δεν είναι αποκλειστικά ανθρώπινα προνόμια. Ομοίως οι λέξεις που εκφράζουν την καταπάτηση δικαιωμάτων και τη μαζική εξόντωση, όπως δουλεία, ολοκαύτωμα, γενοκτονία, βιασμός δολοφονία κλπ δε βρίσκουν εφαρμογή μόνο όταν τα θύματα είναι άνθρωποι.

Σε όλους αυτούς τους αμετανόητους σπισιστές οφείλουμε να υπενθυμίζουμε ότι σε ηθικό επίπεδο τα ανθρώπινα και τα μη-ανθρώπινα ζώα είναι ίσα!

"Στη συμπεριφορά τους απέναντι στα ζώα, όλοι οι άνθρωποι είναι Ναζί. Οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται την καταπίεση έντονα όταν είναι οι ίδιοι θύματα. Διαφορετικά, θυματοποιούν τυφλά και χωρίς σκέψη."- Isaac Bashevis Singer

Κατηγορίες
ΑΡΘΡΑ

Παγκόσμια ημέρα των ζώων: για να θυμόμαστε τη χρεοκοπία του είδους μας

 

Όπως και κάθε μέρα έτσι κι αυτή, στις 4 του Οκτώβρη, τα ζώα υπάρχουν κάπου με σκοπό να "χρησιμοποιηθούν" από τον άνθρωπο:

 

Τα πουλερικά στις καζέρνες σαν μηχανές παραγωγής αυγών μέσα στα σιδερένια κλουβιά τους, οι υπερτροφικές αγελάδες σαν μηχανές παραγωγής γάλακτος με 30 λίτρα ημερησίως αλυσοδεμένες ισόβια, οι μητέρες στα χοιροστάσια με 75 εκατοστά κελιά θανάτου, οι πίθηκοι με τα ηλεκτρόδια στο κεφάλι σαν αντικείμενα σαδισμού για πειραματιστές, τα γουνοφόρα στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως με τις μηχανές του ηλεκτροσόκ στο κορμί τους...Όπου κι αν ρίξουμε το βλέμμα μας αντικρίζουμε πόνο, θάνατο, έγκλημα.

 

Κι αυτή την ημέρα δεν σταματάμε να καταπατούμε τα δικαιώματα άλλων πλασμάτων, το δικαίωμα στη ζωή και στην ελευθερία. Που όταν πλέον δεν τα χρειαζόμαστε, όταν τα έχουμε εκμεταλλευτεί και τα έχουμε κακοποιήσει εγκληματικά, τα πετάμε σαν άχρηστα λύματα στα σκουπίδια.
Χωρίς εξαίρεση κι αυτή την ημέρα.

Λίγα πράγματα έχουν αλλάξει, ζούμε ακόμα στον 12ο  αιώνα!

 

Η μόνη διαφορά είναι ότι δεν βαδίζουμε στο μέλλον, αλλά πάμε πίσω στην εποχή των σπηλαίων.

 

Σαν καθυστερημένοι, σαν πρωτόγονοι, ανεμίζουμε το μπούτι ή το παϊδάκι στον αέρα και ευχαριστούμε το θεό κάθε μέρα για "το κρέας ημών το επιούσιον", για το προνόμιο που απολαμβάνουμε να σκορπάμε τον θάνατο, να δολοφονούμε ζώα, να τρώμε ζώα, κρέας, κρέας, κρέας..κρέας γεμίζει τη ζωή μας!!!

 

Κι αυτή την ημέρα.

 

Η ανήθικη συμπεριφορά μας απέναντι στα ζώα έχει μείνει ίδια, η αναγνώριση του δικαιώματος τους σαν ισότιμα πλάσματα έχει μειωθεί, η ζωή ενός ζώου δεν μετράει καθόλου.

 

Η ποιότητα και η ποσότητα της εκμετάλλευσης των ζώων μέσω του ανθρώπου δεν γίνεται άμεσα αντιληπτή κι ούτε από όλους. Συμβαίνει πάντα κάπου μακριά, πίσω από τους ψηλούς τοίχους με το συρματόπλεγμα, έτσι ώστε να μην κόβεται η όρεξη για κρέας, γάλα, ψάρι, αυγά σε αυτούς που τη συντηρούν, δηλαδή στους  καταναλωτές.

Αλλά μια νέα γενιά έρχεται.

 

Η παλιά γενιά, η γενιά του πατέρα μας, του παππού μας, του προπάππου μας, η γενιά εκείνων που πριν από εκατό χρόνια θεωρούσαν τον πόνο, τον θάνατο, την εκμετάλλευση ζωικών πλασμάτων σαν μια αναγκαία και αναπόφευκτη χρησιμότητα, γιατί τους βόλευε, γιατί το έβρισκαν «φυσικό», «αυτονόητο», γιατί «έτσι ήταν πάντα», αυτή η παλαιά γενιά θα αντικατασταθεί από μια καινούργια.

 

Και είναι πολλοί ανάμεσα στους νέους που δεν ακολουθούν τις ίδιες ηθικές αντιλήψεις των γονιών τους: παίρνουν δικές τους αποφάσεις, είναι πληροφορημένοι, αποτελούν εν ολίγοις την γενιά των αρνητών της ζωικής εκμετάλλευσης.

 

Αυτοί οι άνθρωποι χρειάζονται στο μέλλον την διαφώτιση, την πληροφορία, τη δράση μας. Αυτοί είναι οι μελλοντικοί συναγωνιστές μας για μια καινούργια ηθική τάξη πραγμάτων απέναντι στα ζώα.

 

Το πιστεύουμε. Και το ελπίζουμε.

 

Με εγκάρδιους χαιρετισμούς σε όλους, Venus

Κατηγορίες
ΑΡΘΡΑ

Η σκοτεινή πλευρά της κρεατοφαγίας είναι η πολιτική πλευρά.

 

Αρκετές φορές έχω διαβάσει σε διάφορα blog και πολλοί φανατικοί κρεατοφάγοι μου έχουν απευθύνει και προσωπικά σε επιθετικό τόνο το γνωστό και χιλιομασημένο σλόγκαν: «δεν θέλω να στερούμαι  τίποτα στη διατροφή μου - και δεν επιτρέπω σε κανέναν να μου υπαγορεύσει τι θα φάω. Είναι ιδιωτική μου υπόθεση, τι τρώω». Ασφαλώς και δεν έχει το δικαίωμα να το υ(α)παγορεύσει κανένας σε κανέναν.

 

Εκτός όμως από το ότι αυτή η υπερτίμηση της στοματικής «ελευθερίας» υποβιβάζει την αξία της ελευθερίας ενός ανθρώπου σε ένα επίπεδο σπηλαίων, η κατανάλωση κρέατος έχει και μια άλλη τραγική συνέπεια.

 

Οι αγρότες των χωρών του τρίτου κόσμου ξεπουλάνε τα δημητριακά τους προϊόντα στις «ανεπτυγμένες» χώρες, καθ ην στιγμήν τα ίδια τους τα παιδιά πεθαίνουν από πείνα.

 

Η παγκόσμια παραγωγή δημητριακών ανέρχεται σε (περίπου) 2 δισεκατομμύρια τόνους τον χρόνο. Γύρω στις 500.000 από αυτά χρησιμοποιούνται σαν τροφή για τα «αναλώσιμα» ζώα των πλούσιων χωρών- καθ ην στιγμήν σε 122 χώρες του Τρίτου Κόσμου πεθαίνουν (σύμφωνα με τη στατιστική της UNO) 43.000 παιδιά την ημέρα!! Αυτός ο φρικτός μαζικός θάνατος λαμβάνει χώρα επειδή ο ελεύθερος πολίτης, με το «νομιμοποιημένο» δικαίωμα εκλογής ζωικών κρεάτων σαν τροφή του, δεν είναι διατεθειμένος να στερηθεί τη μπριζόλα του.

 

Κάθε παιδί που πεθαίνει από πείνα στην πραγματικότητα δολοφονείται.

Από ποιόν δολοφονείται? Από καθέναν που συμμετέχει σε αυτό το φασιστικό σύστημα εκμετάλλευσης, δηλαδή κυρίως από εκείνους που το χρηματοδοτούν με την αγορά και την κατανάλωση κρέατος.

 

Η πείνα δεν είναι ένα φυσικό φαινόμενο. Είναι ένα πολιτικό πρόβλημα. Καθαρά πολιτικά ιδωμένο το θέμα λοιπόν, η παραγωγή κρέατος αποτελεί την υπ αριθμόν 1 αιτία της πείνας σε παγκόσμια κλίμακα. 80% των παιδιών που υποφέρουν η πεθαίνουν από πείνα ζουν σε χώρες που γίνεται τεράστια καλλιέργεια δημητριακών.

 

Ένα μεγάλο ποσοστό ευθύνης στην αποβλάκωση και αναισθητοποίηση του μέσου πολίτη φέρνει η προπαγάνδα των μέσων μαζικής ενημέρωσης και η διαφήμιση γενικά.

 

Και τα δύο αποτελούν τους πιο πιστούς λακέδες αυτού του συστήματος. Πώς αλλιώς θα μπορούσε άλλωστε να χειραγωγήσει το σύστημα και η βιομηχανία κρέατος τον μέσο πολίτη αν δεν τον έπειθε ότι η ελευθερία του να διαλέγει ανάμεσα στο πτώμα ενός γουρουνιού, μιας τσιπούρας η μιας κατσίκας είναι το κεκτημένο του δικαίωμα που έχει οικειοποιηθεί εδώ και αιώνες σαν δημοκρατικό αγαθό?

i-skoteini-pleura-tis-kreofagias-einai-i-politiki-pleura

Η κρεατοφαγία δεν είναι ιδιωτική υπόθεση του καθενός, όπως ισχυρίζονται πολλοί.

 

Δεν είναι ιδιωτική μας υπόθεση να συνεργαζόμαστε στην πείνα και την εξαθλίωση ανθρώπινων πλασμάτων από τη μια, και στον πόνο, τη βία, τον φασισμό που ασκούμε απέναντι στα ζωικά πλάσματα από την άλλη.  Και στις δύο περιπτώσεις πρόκειται για έγκλημα. Το σύστημα ελέγχει το έγκλημα, η μάζα τού δίνει την παραγγελία, η μάζα το πληρώνει!

 

Θα πρέπει λοιπόν  να είναι κανείς εντελώς ηλίθιος ή αναίσθητος αν θεωρεί τον εαυτό του σαν έναν ελεύθερο άνθρωπο, μόνο και μόνο επειδή τού παρέχεται το δικαίωμα κρατικά και κοινωνικά να συνεργάζεται νόμιμα με την μαφία κρέατος και γάλακτος, με τους εγκληματίες των σφαγείων, με τους σκλαβεμπόρους των χοιροστασίων και των πουλερικών, με τους βαρόνους των εταιρειών μεταφοράς ζώων, σε τελική ανάλυση με ένα φασιστικό σύστημα εκμετάλλευσης ζωικών και ανθρώπινων πλασμάτων.

 

Οχι! Δεν έχουμε το δικαίωμα στην εκμετάλλευση άλλων πλασμάτων.

Και όσο θα το ασκούμε, θα γινόμαστε συστατικό εξάρτημα της μηχανής θανάτου, πόνου, σαδισμού που έχει οργανώσει και συντηρεί μια ολιγαρχία φασιστικών δυνάμεων με σκοπό το κέρδος για πάρτη της, και την χειραγώγηση των χρήσιμων ηλίθιων.

 

Το παραπάνω κείμενο ανήκει στη  Venus, την οποία και ευχαριστούμε θερμά που το μοιράστηκε μαζί μας.

Κατηγορίες
ΑΡΘΡΑ

Ευρωπαϊκή Ενωση & μεταφορές ζώων

Εχει αναρωτηθεί κανείς, γιατί γίνονται μεταφορές ζώων;


Η αλήθεια είναι:
Επειδή χορηγούνται υψηλές επιδοτήσεις από την ΕΕ στην κτηνοτροφία. Αυτή η βιομηχανία, η οποία δεν είναι παρά μια μηχανή στυγνής εκμετάλλευσης των "αναλώσιμων" ζώων, προσπαθεί να μεγιστοποιήσει τα κέρδη της με τη ζωή, το αίμα και τον θάνατο αυτών των ζώων. Χέρι-χέρι, η ΕΕ και η βιομηχανία κρέατος επιδιώκουν το μέγιστο κέρδος εις βάρος των ζώων.


Επειδή τα ζώα αξιολογούνται σαν εμπόρευμα, δεν ενδιαφέρει ούτε την κρεατομαφία αλλά ακόμα λιγότερο το Συνδικάτο του αίσχους (το αυτοαποκαλούμενο ΕΕ) για το αν τα ζώα θα στοιβαχτούν για μέρες σαν σακιά με πατάτες στα φορτηγά, αν θα γεννήσουν κάποιες έγκυες αγελάδες πάνω στα κόπρανα τους το παιδί τους, η αν θα κρεμαστεί ένα μοσχάρι από το βίντσι ενός γερανού για να συντομευτεί η φόρτωση πάνω στο πλοίο.


Το πρώτιστο ενδιαφέρον συγκεντρώνεται στο φτηνό κόστος ζωοτροφών και εργασίας. Γι αυτό, χοιρίδια που γεννιούνται στην Ολλανδία, παχαίνονται στην Ισπανία και σφάζονται στην Ιταλία. Το σύστημα εκμετάλλευσης της κρεατομαφίας αποσκοπεί αποκλειστικά στην επίτευξη των υψηλότερων κερδών, γι αυτό και λειτουργεί με την νόμιμη, στυγνή εκμετάλλευση ζώων από ένα σύστημα καθαρά φασιστικό.

metafora ageladon fortigo
Τα τελευταία χρόνια έχει παρατηρηθεί μια αυξημένη πίεση κατά της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, και κυρίως εκείνου του τμήματός της που ισχυρίζεται (και πληρώνεται αδρά γι αυτό το σκοπό) ότι έχει σαν αποστολή του την τήρηση και προστασία του κανονισμού «ΕΕ αριθ. 1/2005» για την προστασία των ζώων κατά τη μεταφορά, και  έχει τεθεί σε ισχύ από το 2007.


Κάτω από αυτή την πίεση, που εκφράστηκε όλα αυτά τα χρόνια με διαμαρτυρίες, με γράμματα στην Επιτροπή, με Petitions που έφτασαν το 1,2 εκατομμύριο (8hours kampagne της οργάνωσης Animals Angels, το 2014) αποφάσισε πριν από έναν μήνα περίπου η ΕΕ να αντιδράσει.


Με ένα γελοίο κόμικς βίντεο, που μέσα σε 5 λεπτά προσπαθεί να διαφωτίσει τα ευρωπαϊκά κράτη γύρω από μια κατάσταση που ουσιαστικά είναι ξεκάθαρη από το 2007. Οχι μόνο ξεκάθαρη αλλά και θεσμοθετημένη.

Ετσι που να δημιουργείται αυτόματα η εύλογη ερώτηση: 
Με ποιά κίνητρα έγινε το βίντεο; 
Ποιόν αφορά;

Μετά από τον σάλο που προκάλεσε αυτό το βίντεο στο διαδίκτυο, η ΕΕ 1) απέσυρε τις πρώτες εμφανίσεις του και 2) είπε ότι τό βίντεο γυρίστηκε για τους οδηγούς των φορτηγών και απευθύνεται σε αυτούς!!


Ακόμα περισσότερες απορίες δημιουργεί αυτή η εξήγηση, διότι: αν οι οδηγοί δεν ήσαν εκπαιδευμένοι σε ζωϊκές μεταφορές μέχρι εκείνη τη στιγμή, τότε πώς τους επιτρεπόταν να κάνουν αυτή τη δουλειά; Και εφόσον μπορούν να πληροφορηθούν τώρα  τα «καθήκοντά» τους από το βίντεο, αποτελεί αυτό εγγύηση ότι οι μεταφορές  από δω και στο εξής θα τηρούνται όπως περιγράφει το βίντεο;


Με άλλα λόγια το βίντεο μας λέει: ευτυχώς που βρήκαμε τους υπεύθυνους για την κόλαση που επικρατεί στους κινητούς τάφους των μεταφερόμενων ζώων. Αυτό ήταν που μας έλειπε, από σήμερα λύθηκε το πρόβλημα.

Metafora gourounion - credits Toronto Pig Save
Στην διακήρυξη προστασίας και ρύθμισης των ζωϊκών μεταφορών του 1/2005 αναφέρεται καθαρά ποιές είναι οι βασικές προϋποθέσεις που πρέπει να τηρούνται κατά τη μεταφορά:

Freedom from discomfort 
Freedom from pain, injury and disease
Freedom to express normal behaviour
Freedom from fear and distress

Παρόλα αυτά, και παρόλες τις αμέτρητες και επανειλημμένες μας προσπάθειες να τηρηθούν οι κανόνες αυτοί, ο άχρηστος - αρμόδιος, ο "Do Nothing" της ευρωπαϊκής επιτροπής Vytenis Andriukaitis μας είπε: «δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Η προστασία των νόμων είναι θέμα της κάθε χώρας. Διότι το εμπόριο με ζωντανά ζώα αποτελεί αναπόσπαστο κεφάλαιο της σύγχρονης γεωργίας». 


Αφησα εσκεμμένα σαν τελευταία την αναφορά στην ευθύνη και τη συνεργασία του κάθε κρεατοφάγου για την εγκληματικότητα, τον σαδισμό, τον φασισμό που κυριαρχούν νόμιμα και με τις ευλογίες του κάθε κράτους στον τομέα «αναλώσιμα» ζώα. 

Εμείς παραγγέλνουμε, άλλοι σφάζουν. 

Αυτό είναι το second-hand έγκλημα που υποβαθμίζεται, λογικοποιείται, δικαιολογείται ποικιλοτρόπως προκειμένου να νομιμοποιηθούν τα εγκλήματα των κυβερνήσεων και της κρεατομαφίας. Η κοινωνία των κρεατοφάγων συντηρεί το σύστημα. 


Αυτή η κοινωνία πάσχει από χρόνια και μεταδοτική αναισθησία. Καταπίνει και χωνεύει ανεξέλεγκτα κάθε βρωμιά και απάτη που της σερβίρουν τα μέσα ενημέρωσης, που σε τελική ανάλυση δεν είναι τίποτα άλλο από τους λακέδες των εκλεγμένων «δημοκρατιών».


Το παραπάνω κείμενο ανήκει στη  Venus, την οποία και ευχαριστούμε θερμά που το μοιράστηκε μαζί μας.
Κατηγορίες
ΑΡΘΡΑ

Για την ημέρα της Μητέρας

 

Κάθε χρόνο, αυτήν την ημέρα της μητέρας, φέρνω στη σκέψη μου κάποιες άλλες μητέρες. Αναλογίζομαι τα μικρά ζώα που δεν έχουν δει ποτέ τις μητέρες τους. Τα νεογέννητα μοσχαράκια που τα άρπαξαν βίαια από τη μητέρα τους, ενώ αυτές αιμορραγούσαν ακόμα από τη γέννα πάνω στις αλυσίδες τους.

Κατηγορίες
ΑΡΘΡΑ

Τα δικαιώματα των ζώων & οι πολιτικές προστασίας τους

 

Η Μεγάλη Εβδομάδα έχει ήδη ξεκινήσει, οι άνθρωποι ανυπομονούν και ετοιμάζονται να γιορτάσουν την ημέρα του Πάσχα. Η ανυπομονησία τους αυτή δεν σχετίζεται τόσο με τη γιορτή αυτή καθ’ αυτή, όσο με τον «παραδοσιακό οβελία». Ταυτόχρονα λίγο έξω από το οπτικό μας πεδίο οι εκτροφείς στοιβάζουν μωρά αρνιά σε φορτηγά με προορισμό τα σφαγεία, που δουλεύουν αδιάκοπα προκειμένου να καλύψουν τις ανάγκες της αγοράς.

 

Η εαρινή χαρά των ημερών κρύβει μέσα της ένα αποτρόπαιο έγκλημα, αρκεί να αναλογιστεί κανείς ότι τις ημέρες αυτές μωρά λίγων εβδομάδων δολοφονούνται. Αλλά αλήθεια, είναι μόνο οι ημέρες αυτές που θα έπρεπε να κάνουν το είδος μας να ντρέπεται;

 

Κάθε δευτερόλεπτο μιας οποιασδήποτε ημέρας περισσότερα από 280.000 ζώα μπαίνουν στη γραμμή του σφαγείου, κάνοντας τα τελευταία τους βήματα μέσα στον τρόμο. Κάθε χρόνο περισσότερα από 60 δισεκατομμύρια χερσαία ζώα σφάζονται προκειμένου να καταναλώσουμε το νεκρό τους σώμα. Αν υπολογίσουμε και τα ψάρια, τότε ο αριθμός φτάνει τα 150 δισεκατομμύρια.

 

 

Οι παραπάνω αριθμοί αφορούν μόνο τα μη ανθρώπινα ζώα που οι άνθρωποι δολοφονούμε για τροφή. Δεν αφορούν τα μη ανθρώπινα ζώα που δολοφονούμε στα εργαστήρια πειραμάτων, ούτε τα μη ανθρώπινα ζώα που δολοφονούμε προκειμένου να τους κλέψουμε το δέρμα, τη γούνα, το μαλλί και τα πούπουλα. Δεν περιλαμβάνει τους σκύλους και τις γάτες που δολοφονούμε στα καταφύγια ζώων. Ούτε τα ζώα που πεθαίνουν ενώ βρίσκονται αιχμάλωτα σε επιχειρήσεις δουλείας όπως τσίρκο, ροντέο, ζωολογικοί κήποι και θαλάσσια πάρκα. Και σίγουρα δεν περιλαμβάνει τα ζώα που δολοφονούμε σε αρρωστημένες δραστηριότητες όπως το κυνήγι, οι ταυρομαχίες, οι κοκορομαχίες, οι κυνομαχίες και οι ιπποδρομίες.

 

Και ενώ όλοι ξέρουμε τι συμβαίνει στα μη ανθρώπινα ζώα ελάχιστοι μιλάμε γι’ αυτό και ακόμα λιγότεροι επιθυμούν να μας ακούσουν. Τα μη ανθρώπινα ζώα υπόκεινται καθημερινά σε μαζική σφαγή από τον άνθρωπο. Πρακτικά μιλάμε για ένα διαρκές ολοκαύτωμα, για μια ατελείωτη γενοκτονία. Το είδος μας αυτοανακηρύχθηκε ως το κυρίαρχο, εκμηδενίζοντας τα υπόλοιπα ζώα, καταπατώντας το φυσικό τους δικαίωμα στη ζωή και την ελευθερία.

 

 

Ο Αδόλφος Χίτλερ, ο μεγαλύτερος εκφραστής του ρατσισμού, είχε δηλώσει κατά την ομιλία του στο Βιλχελμσχάφεν, την 1η Απριλίου του 1939, ότι “Όποιος δεν κατέχει δύναμη χάνει το δικαίωμα στη ζωή!” Η δήλωση αυτή του Χίτλερ χαρακτηρίζει την πλειοψηφία της ανθρωπότητας, που με απερίγραπτη αλαζονεία καταδικάζει τα υπόλοιπα ζώα σε θάνατο. Άλλωστε δεν ήταν τυχαίο που ο Χίτλερ εμπνεύστηκε τη λειτουργία των στρατοπέδων συγκέντρωσης από τον τρόπο λειτουργίας των σφαγείων.

 

Ενώ όλοι οι άνθρωποι γνωρίζουν την έννοια του ρατσισμού και οι περισσότεροι δηλώνουν πολέμιοί του, την ίδια στιγμή οι ίδιοι υποστηρίζουν ότι η ζωή ενός ανθρώπινου ζώου έχει μεγαλύτερη αξία από ενός μη ανθρώπινου. Ταυτόχρονα διαχωρίζουν τα ζώα ανάλογα με τον τρόπο που εξυπηρετούν τις επιθυμίες τους, σε φίλους, φαγητό, μέσα πειραματισμού, μέσα διασκέδασης, εργαλεία, υφάσματα. Όλα τα παραπάνω αποτελούν τις βασικές αρχές του σπισισμού, του προγόνου του ρατσισμού. Ο σπισισμός επιτρέπει τις δολοφονίες, τους ακρωτηριασμούς, την κακοποίηση, την εκμετάλλευση, την άσκηση βίας, διατηρώντας ένα ολοκαύτωμα δίχως τέλος.

 

 

Ο σπισισμός ως ένα ολοκληρωτικό κοινωνικό καθεστώς καταπατά τα φυσικά δικαιώματα των μη ανθρώπινων ζώων. Ως φυσικό δικαίωμα ορίζεται το δικαίωμα στη ζωή και την ελευθερία που κάθε ζώο το αποκτά με τη γέννησή του και φυσιολογικά κανένα δεν πρέπει να το στερείται. Ο σπισισμός, όμως, δεν αναγνωρίζει τα μη ανθρώπινα ζώα ως ολοκληρωμένες προσωπικότητες με επιθυμίες και προσδοκίες – το μόνο που τους «αναγνωρίζει» είναι η χρηστικότητά τους σαν εμπορεύματα.

 

Η μετατροπή ενός ζώου σε εμπόρευμα είναι μια διαδικασία αρρωστημένη, αλλά απόλυτα μελετημένη, η οποία ακολουθείται από όλο το σύστημα εκμετάλλευσης, σε κάθε στρατόπεδο συγκέντρωσης, σε κάθε Άουσβιτς, σε κάθε Νταχάου που χτίζουμε για τους σκλάβους μας, και σε γενικές γραμμές περιλαμβάνει τα εξής:

 

Σεξουαλική κακοποίηση: Η βίαιη γονιμοποίηση των θηλυκών ζώων, η οποία είναι μια ιδιαίτερα επώδυνη διαδικασία, γίνεται πάντα χωρίς τη συγκατάθεσή τους και αποτελεί σταθερή πρακτική τόσο στα μικρά όσο και στα μεγάλα εκτροφεία. Η συλλογή σπέρματος από τα αρσενικά  ζώα είναι εξίσου βίαιη, περιλαμβάνοντας μέχρι και πρωκτικό ηλεκτροσόκ. Η βίαιη γονιμοποίηση, δηλαδή ο βιασμός, θεωρείται σοβαρό αδίκημα όταν τα θύματα είναι άνθρωποι. Ωστόσο, στα εκτροφεία βιάζονται δισεκατομμύρια μη ανθρώπινα ζώα κάθε χρόνο.

 

spisismosΚατάργηση της μητρότητας:  Στα εκτροφεία μη ανθρώπινων ζώων οι άνθρωποι απομακρύνουν τα μωρά από τις μητέρες τους, σπάζοντας τον ισχυρότερο δεσμό μεταξύ δύο ζώων.

 

Δολοφονίες βρεφών: Τα πλεονάζοντα βρέφη στα εκτροφεία, ως άχρηστα υποπροϊόντα, πετιούνται στα σκουπίδια, στοιβάζονται σε σωρούς, πολτοποιούνται ζωντανά.

 

Ακρωτηριασμοί: Τα αρσενικά ζώα στα εκτροφεία συνήθως ευνουχίζονται, εκτός φυσικά από τα αρσενικά που χρησιμοποιούνται για αναπαραγωγή. Σε θηλυκά και αρσενικά ζώα κόβονται οι ουρές, τα αυτιά και τα δόντια τους. Στα πτηνά κόβεται το ράμφος.

 

 

Άρνηση των φυσικών ενστίκτων & του δικαιώματος στη ζωή: Σε κανένα εκτροφείο, όσο «εξανθρωπισμένο» και αν είναι, τα ζώα δεν ελέγχουν τη ζωή τους. Είναι οι άνθρωποι αυτοί που αποφασίζουν πότε θα τα αναπαράξουν, που θα ζήσουν, πόσο και τι θα φάνε, αν θα έχουν επαφή με τα παιδιά τους, τι ακρωτηριασμούς θα υποστούν, πότε και με ποιον τρόπο θα πεθάνουν.

 

Όπως και σε όλες τις περιπτώσεις δουλείας, έτσι και στην περίπτωση των μη ανθρώπινων ζώων, το κράτος θεσπίζει κάποια νομικά πλαίσια, τα οποία όμως δεν έχουν σκοπό να προστατεύσουν τα θύματα. Σκοπεύουν μόνο στη διευκόλυνση της εκμετάλλευσης. Φυσικά αναφερόμαστε στους νόμους περί ευζωίας. Αν και η ιδέα της ευζωίαςξεκινά από το γεγονός πως είναι λάθος να προκαλούμε άσκοπο πόνο και να βλάπτουμε τα ζώα, καταλήγει πως είναι απόλυτα αποδεκτό να τα σκοτώνουμε και έτσι τελικά να τα βλάπτουμε με τον απόλυτο τρόπο, δολοφονώντας τα!

 

Αναρωτιόμαστε λοιπόν: Ποιο είναι το νόημα της ευζωίας; Αν οι εργάτες δεν κλωτσάνε τα ζώα πριν τα δολοφονήσουν, αν τους ψήνουν τον εγκέφαλο με συσκευές αναισθητοποίησης/ηλεκτροσόκ πριν τους ανοίξουν διάπλατα τον λαιμό, τότε αυτό κάνει την δολοφονία αποδεκτή; Μήπως το νόημα είναι ένα μεγαλύτερο κελί; Ένα πιο κοφτερό μαχαίρι; Μήπως το νόημα είναι ο ελεγχόμενος σπισισμός, με κλειστό σύστημα παρακολούθησης από ένα κεντρικό δωμάτιο ελέγχου που διασφαλίζει ότι όλη η διαδικασία γίνεται σύμφωνα με τον νόμο; Η «εξανθρωπισμένη σκλαβιά», η «εξανθρωπισμένη δολοφονία» και ο «εξανθρωπισμένος βιασμός» ακούγονται λογικά;

 

Σε κάθε περίπτωση, ακόμα και αν βρίσκαμε έναν τρόπο ώστε να εξαλείψουμε όλες τις πρακτικές που περιλαμβάνουν σωματικό ακρωτηριασμό, πόνο, φόβο, βία, αγωνία, τρόμο είναι αδύνατον να μετατρέψουμε τη σκλαβιά και τη δολοφονία σε οτιδήποτε άλλο εκτός από σκλαβιά και δολοφονία.

 

Σίγουρα μπορούμε να βάλουμε φανταχτερές ετικέτες στα προϊόντα που προέρχονται από τη δυστυχία των ζώων και να τα εμπορευόμαστε σαν «μεγαλωμένα ανώδυνα», «με αγάπη προς τα ζώα», «ηθικά παραγόμενα» και «χωρίς ενοχές», αλλά η δολοφονία είναι πάντα δολοφονία, ο φόβος είναι πάντα φόβος, το αίμα είναι πάντα αίμα και κανένας νόμος δεν μπορεί να το αλλάξει αυτό. Η εκμετάλλευση των ζώων σε τελική ανάλυση απαιτεί το να κλέβεις τις ζωές τους!

 

 

Κανένα πολιτικό κόμμα, κανένα κράτος δεν θα μπορέσει ποτέ να βάλει τέλος στο ολοκαύτωμα των μη ανθρώπινων ζώων, όσο οι πολίτες που το απαρτίζουν εξακολουθούν να έχουν την επιθυμία να χρησιμοποιούν τα μη ανθρώπινα ζώα για να καλύψουν τις περίεργες ορέξεις τους. Οι πολίτες είναι αυτοί που πρέπει να αντιληφθούν ότι η συνήθεια, η λαιμαργία και η απληστία δεν ήταν, δεν είναι και ούτε πρόκειται να γίνουν ποτέ ανάγκη.

 

Παρόλα αυτά, σε αυτόν τον πόλεμο των ειδών, στον χειρότερο πόλεμο που γνώρισε ποτέ η γη, εκατομμύρια άνθρωποι στέκονται στο πλευρό των αθώων, στο πλευρό των μη ανθρώπινων ζώων. Όταν το αντισπισιστικό κίνημα αποκτήσει την κατάλληλη δύναμη δεν αποκλείεται να καταφέρει να εξαλείψει τον σπισισμό. Αυτό δεν πρόκειται να γίνει με την θέσπιση νόμων από την πολιτεία, αλλά μέσω μιας βίαιης επανάστασης – απάντηση στη βία που η ανθρωπότητα επιδεικνύει στα μη ανθρώπινα ζώα, απάντηση στο ιδιότροπο πείσμα της να αρνείται να επιστρέψει τα δικαιώματα σε αυτούς από τους οποίους τα έχει κλέψει.

 

Το παραπάνω κείμενο γράφτηκε με αφορμή τις σφαγές των αρνιών για τον εορτασμό του πάσχα και δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Αυγή στις 9 Απριλίου 2018.

 

Κατηγορίες
ΑΡΘΡΑ

Για την παγκόσμια ημέρα των πειραματόζωων 24/03

Τα πειράματα σε ζώα διεξάγονται με την γνωστή δικαιολογία ότι εξυπηρετούν την ανάπτυξη καινούργιων φαρμάκων ενάντια σε ανίατες αρρώστιες. Στην πραγματικότητα τα πειράματα σε ζώα δεν έχουν καμία πρακτική αξία.