Όπως και κάθε μέρα έτσι κι αυτή, στις 4 του Οκτώβρη, τα ζώα υπάρχουν κάπου με σκοπό να "χρησιμοποιηθούν" από τον άνθρωπο:
Τα πουλερικά στις καζέρνες σαν μηχανές παραγωγής αυγών μέσα στα σιδερένια κλουβιά τους, οι υπερτροφικές αγελάδες σαν μηχανές παραγωγής γάλακτος με 30 λίτρα ημερησίως αλυσοδεμένες ισόβια, οι μητέρες στα χοιροστάσια με 75 εκατοστά κελιά θανάτου, οι πίθηκοι με τα ηλεκτρόδια στο κεφάλι σαν αντικείμενα σαδισμού για πειραματιστές, τα γουνοφόρα στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως με τις μηχανές του ηλεκτροσόκ στο κορμί τους...Όπου κι αν ρίξουμε το βλέμμα μας αντικρίζουμε πόνο, θάνατο, έγκλημα.
Κι αυτή την ημέρα δεν σταματάμε να καταπατούμε τα δικαιώματα άλλων πλασμάτων, το δικαίωμα στη ζωή και στην ελευθερία. Που όταν πλέον δεν τα χρειαζόμαστε, όταν τα έχουμε εκμεταλλευτεί και τα έχουμε κακοποιήσει εγκληματικά, τα πετάμε σαν άχρηστα λύματα στα σκουπίδια.
Χωρίς εξαίρεση κι αυτή την ημέρα.
Λίγα πράγματα έχουν αλλάξει, ζούμε ακόμα στον 12ο αιώνα!
Η μόνη διαφορά είναι ότι δεν βαδίζουμε στο μέλλον, αλλά πάμε πίσω στην εποχή των σπηλαίων.
Σαν καθυστερημένοι, σαν πρωτόγονοι, ανεμίζουμε το μπούτι ή το παϊδάκι στον αέρα και ευχαριστούμε το θεό κάθε μέρα για "το κρέας ημών το επιούσιον", για το προνόμιο που απολαμβάνουμε να σκορπάμε τον θάνατο, να δολοφονούμε ζώα, να τρώμε ζώα, κρέας, κρέας, κρέας..κρέας γεμίζει τη ζωή μας!!!
Κι αυτή την ημέρα.
Η ανήθικη συμπεριφορά μας απέναντι στα ζώα έχει μείνει ίδια, η αναγνώριση του δικαιώματος τους σαν ισότιμα πλάσματα έχει μειωθεί, η ζωή ενός ζώου δεν μετράει καθόλου.
Η ποιότητα και η ποσότητα της εκμετάλλευσης των ζώων μέσω του ανθρώπου δεν γίνεται άμεσα αντιληπτή κι ούτε από όλους. Συμβαίνει πάντα κάπου μακριά, πίσω από τους ψηλούς τοίχους με το συρματόπλεγμα, έτσι ώστε να μην κόβεται η όρεξη για κρέας, γάλα, ψάρι, αυγά σε αυτούς που τη συντηρούν, δηλαδή στους καταναλωτές.
Αλλά μια νέα γενιά έρχεται.
Η παλιά γενιά, η γενιά του πατέρα μας, του παππού μας, του προπάππου μας, η γενιά εκείνων που πριν από εκατό χρόνια θεωρούσαν τον πόνο, τον θάνατο, την εκμετάλλευση ζωικών πλασμάτων σαν μια αναγκαία και αναπόφευκτη χρησιμότητα, γιατί τους βόλευε, γιατί το έβρισκαν «φυσικό», «αυτονόητο», γιατί «έτσι ήταν πάντα», αυτή η παλαιά γενιά θα αντικατασταθεί από μια καινούργια.
Και είναι πολλοί ανάμεσα στους νέους που δεν ακολουθούν τις ίδιες ηθικές αντιλήψεις των γονιών τους: παίρνουν δικές τους αποφάσεις, είναι πληροφορημένοι, αποτελούν εν ολίγοις την γενιά των αρνητών της ζωικής εκμετάλλευσης.
Αυτοί οι άνθρωποι χρειάζονται στο μέλλον την διαφώτιση, την πληροφορία, τη δράση μας. Αυτοί είναι οι μελλοντικοί συναγωνιστές μας για μια καινούργια ηθική τάξη πραγμάτων απέναντι στα ζώα.
Το πιστεύουμε. Και το ελπίζουμε.
Με εγκάρδιους χαιρετισμούς σε όλους, Venus
