Θυμάμαι, που άγγιξα μία από τις χοιρομητέρες που βρισκόταν μέσα στο κλουβί σταυλισμού. Ήταν κόκκινη και μεγάλη, με τα δεκατέσσερα μωρά γουρουνάκια της να παλεύουν στο πλάι. Υποχώρησε . Αισθανόμουν μια περίεργη αίσθηση τρόμου βαθιά μέσα μου, αλλά την άγγιξα.
Ακούμπησα το χέρι μου στην πλάτη της και για μια σύντομη στιγμή το δέχτηκε, μα στη συνέχεια το απέφυγε, σαν να έκαιγε . Δεν μπορούσε να καταλάβει το ξαφνικό ενδιαφέρον μου στο να την αγγίξω με καλοσύνη, κανένα γουρούνι στη βιομηχανία χοιρινού κρέατος δεν μπορεί να το καταλάβει αυτό.
Όποιος προασπίζεται την λογική ενός κλουβιού δεν έχει μπει ποτέ μέσα σε ένα τέτοιο, δεν έχει αισθανθεί ποτέ τις πλευρές του κλουβιού να τον πιέζουν και να του αρνούνται την πρόσβαση στο φυσικό κόσμο. Δεν έχει νιώσει την απογοήτευση της ανυπαρξίας, να είναι περιορισμένος σε έναν άγονο, άδειο κόσμο.
Όταν το ένστικτο της την οδηγεί να κάνει μια φωλιά για τα μωρά της, δεν μπορεί.
Όταν η επιθυμία της είναι να θηλάσει τα γουρουνάκια της σε ένα βαθύ κρεβάτι από φύλλα, δεν μπορεί.
Όταν θέλει να τρέξει μακριά από τους ανθρώπους που την κακομεταχειρίζονται, δεν μπορεί.
Όταν θέλει να χωθεί σε ένα λαγούμι από άχυρο με την αδελφή και τον αδελφό της, δεν μπορεί.
Και όταν είναι απελπισμένη για να σώσει τα γουρουνάκια της, που της τα παίρνουν δια της βίας όταν είναι 2-3 εβδομάδων σε ηλικία και η αδικία αυτού του διαχωρισμού είναι εμφανής στους τεντωμένους της μύες και στο περίεργο κλάμα της, δεν μπορεί να κάνει τίποτα για να το σταματήσει. Τα πάντα γίνονται για να της καταπιέσουν τα ένστικτα και τις επιθυμίες και να της αφαιρέσουν όλα όσα θέλει και χρειάζεται.
Ξέρουμε τι συμβαίνει στα γουρουνάκια της. Και σε αυτά θα αφαιρεθεί η αξιοπρέπειά τους και η πραγματική τους υπόσταση. Στη συνέχεια, θα θανατωθούν και θα φαγωθούν από ένα είδος που δεν χρειάζεται το κρέας για να επιβιώσει. Και η μητέρα θα περάσει χρόνια κλεισμένη στο κλουβί, με επανειλημμένες τεχνητές σπερματεγχύσεις, χωρίς πρόσβαση σε μια φωλιά και στον εξωτερικό κόσμο, θα κακοποιηθεί επανειλημμένα και διαρκώς θα της αρπάζουν τα μωρά της.
Δεν χρειάζομαι το κρέας για να επιβιώσω. Ούτε εσύ το χρειάζεσαι. Και στα γουρούνια θα πρέπει να επιτραπεί να εκφράσουν όλα αυτά που τα καθιστούν αυτό που είναι. Και αυτό δεν μπορεί να γίνει σε μια φάρμα ή σε ένα μέρος που τα βλέπει ως “ψητό” και ως μονάδες παραγωγής.
Δεδομένου ότι υπάρχουν τόσες πολλές εναλλακτικές λύσεις αντί για χοιρινό κρέας, δεν υπάρχει κανένας λόγος να μην ξεκινήσεις μια συμπονετική διατροφή τώρα.
Ξεκίνα σήμερα, για τα εκατομμύρια των χοιρομητέρων που τους αρνήθηκαν την αλήθεια της μητρότητας και τα εκατοντάδες εκατομμύρια γουρουνάκια που μετατράπηκαν σε χοιρινό.
Πρέπει να τιμήσουμε αυτό που είναι, με το να μην τα μειώνουμε σε αυτό που επιθυμεί ο ουρανίσκος μας.
