Κάθε χρόνο, αυτήν την ημέρα της μητέρας, φέρνω στη σκέψη μου κάποιες άλλες μητέρες. Αναλογίζομαι τα μικρά ζώα που δεν έχουν δει ποτέ τις μητέρες τους. Τα νεογέννητα μοσχαράκια που τα άρπαξαν βίαια από τη μητέρα τους, ενώ αυτές αιμορραγούσαν ακόμα από τη γέννα πάνω στις αλυσίδες τους.

Εγκλημα που πραγματοποιείται κάθε μέρα, κάθε ώρα, με τη συνεργασία σε δεύτερο πλάνο μιας κοινωνίας ακόρεστης στην εδεσμιακή απόλαυση νεκρών πλασμάτων.

Αναλογίζομαι όλες εκείνες τις μητέρες στα χοιροστάσια, που κρατούνται και βασανίζονται σε σκοτεινά κελιά σαν μηχανές αναπαραγωγής, χωρίς να μπορούν να ρίξουν ούτε ένα βλέμμα στα παιδιά που γεννάνε, φυλακισμένες και βασανισμένες όλη τους τη ζωή στα μοντέρνα στρατόπεδα συγκεντρώσεως.

Σκέφτομαι τις μητέρες αγελάδες που γεννάνε στα φορτηγά μεταφορών και ακούνε μόνο την κραυγή της απόγνωσης και του επικείμενου θανάτου των παιδιών τους.

Σκέφτομαι τον πόνο των πιθήκων μητέρων στο δάσος, όταν τους αρπάζουν τα μικρά τους για να καταλήξουν σε κολαστήρια πειραμάτων, έτσι ώστε κάποιοι ψυχοπαθείς αριβίστες της ιατρικής να ξεσκίζουν καθημερινά το σώμα τους προκειμένου να εξασφαλίσουν την επαγγελματική τους αναρρίχηση και ένα σίγουρο μέλλον.

Σκέφτομαι όλες εκείνες τις αφανείς μητέρες που τις «τιμάμε» αυτή την ημέρα- όπως και κάθε μέρα- με αδιαφορία, περιφρόνηση, χλευασμό.

Στις 13 Μαΐου λοιπόν έχει καθιερώσει εδώ και δεκαετίες η κοινωνία μας  τη γιορτή της Μητέρας σαν χρέος τιμής, ευγνωμοσύνης, αγάπης, αναγνώρισης αποκλειστικά και μόνο στις μητέρες του ανθρώπινου είδους, σε εκείνες που ανήκουν στο κυρίαρχο είδος.
Αυτό το ρατσιστικό μονοπώλιο αισθημάτων υποθάλπτεται θαυμάσια και συστηματικά από την γνωστή κιτσερία της διαφήμισης και των μέσων ενημέρωσης, έτσι ώστε τελικά η γιορτή της Μητέρας να αποτελεί για μια ακόμα φορά μια ύπουλη διακήρυξη υπεροχής της ανθρώπινης ράτσας.

Γι αυτό, αυτή η ημέρα με βυθίζει σε μιαν απέραντη θλίψη, σε ένα πένθος θα έλεγα, και με κάνει να αποστρέφομαι την εορτάζουσα κοινωνία, η οποία αναγνωρίζει το δικαίωμα της  ζωής και της ελευθερίας αποκλειστικά για πάρτη της, αποδεικνύοντας με αυτόν τον τρόπο ότι έχει ξεπεράσει προ πολλού κάθε όριο ηθικής χρεωκοπίας.

 

Το παραπάνω κείμενο ανήκει στη  Venus, την οποία και ευχαριστούμε θερμά που το μοιράστηκε μαζί μας.