ΑΝΑΣΤΕΝΑΡΙΑ


Κάθε χρόνο στις 21 Μάϊου στο χωριό Αγία Ελένη του νομού Σερρών, λαμβάνει χώρα το “έθιμο” των αναστενάρηδων. Πρόκειται για συγκεκριμένα άτομα όπου αφού ανάψουν τεράστιες φωτιές, το βράδυ της 21ης Μάϊου, που μετά από ώρα γίνουν κάρβουνα, περπατούν πάνω σε αυτά χωρίς να καίγονται.

Αυτό είναι η σχετικά γνωστή διαδικασία του “εθίμου”.
Αυτό όμως που δεν είναι γνωστό και σκόπιμα δεν έχει αναφερθεί ποτέ από κανέναν, είναι ότι το πρωί της 21ης Μάϊου διεξάγονται αποτροπιαστικοί φόνοι σε ανυπεράσπιστά ζώα, όπως πρόβατα και αγελάδες, για να “καθαγιαστούν” οι στάχτες, όπως ισχυρίζονται οι αναστενάρηδες και να “χαρίσουν” οι άγιοι υγεία και λεφτά στους “πιστούς”.


Το τελετουργικό της “θυσίας”, όπως την αναφέρουν, ξεκινά το πρωί της 21ης Μάϊου, όπου κάτοικοι φέρνουν πρόβατα, τα οποία τα δίνουν ως προσφορές για τη θυσία. Χαρακτηριστικό είναι ότι το μέρος όπου τα ζώα θα σφαγιαστούν, είναι σε αρκετά μεγάλη απόσταση από το σημείο όπου οι αναστενάρηδες παρέλαβαν τα ζώα, τα οποία τα τραβούν με σκοινιά, ενώ κατά τη διάρκεια της πεζοπορίας, παίζει εκκωφαντική μουσική.


Με αυτό τον τρόπο, θέλουν να εντείνουν ακόμα περισσότερο την αγωνία και το φόβο των προβάτων, γεγονός που επιβεβαιώνεται από την άρνηση των ζώων να προχωρήσουν. Ακόμα και σε αυτή την περίπτωση οι αναστενάρηδες, δεν θα διστάσουν να τραβήξουν πιο δυνατά τα σκοινιά που είναι σφιχτά δεμένα στους λαιμούς των προβάτων ή ακόμα και να τα αναγκάσουν να περπατήσουν, τραβώντας τα δυνατά από την ουρά τους.


Αφού φτάσουν στο σημείο σφαγής, θα τα δέσουν σε ένα δέντρο και ο αρχιερέας τους θα τα λιβανίσει, ενώ την ίδια στιγμή οι αναστενάρηδες έχουν ξεκινήσει τον αλλόκοτο χορό τους.


Τότε ο σφαγέας θα αρπάξει το πρώτο αρνί, το οποίο ονομάζεται κουρμπάνι και είναι μαύρο, θα το πετάξει στο έδαφος και θα το του κόψει το λαιμό, όσο το ζώο είναι ακόμα ζωντανό. Το αίμα όπως και το κεφάλι του ζώου, θα θαφτεί μέσα στις στάχτες.

Με ακριβώς τον ίδιο τρόπο όσα άλλα ζώα έχουν παραδοθεί στον σφαγέας, από τους κατοίκους, θα σφαγιαστούν.


Το 2015, κατόπιν πιέσεων, φιλοζωικές ομάδες κατάφεραν να απαγορευτεί η δημόσια σφαγή των ζώων και να πραγματοποιείται σε τοπικό σφαγείο. Φυσικά αυτό το επίτευγμα δεν απέτρεψε τη δολοφονία των απροστάτευτών ζώων, αλλά προστάτευσε τους θεατές από το αποτρόπαιο “θέαμα” της δημόσιας σφαγής.

Τα ζώα ακόμα και μετά από αυτή τη φαινομενική “νίκη” δολοφονούνται.


Με το πέρας της “θυσίας”, τα νεκρά σώματα των ζώων, θα μαγειρευτούν από τις γεμάτες χαρά νοικοκυρές του χωριού και θα μοιραστούν στους κατοίκους το ίδιο βράδυ.
Αυτό που μπορείς να κάνεις είναι να ενημερώσεις, συγγενείς, γνωστούς και φίλους για το αληθινό πρόσωπο αυτού του εθίμου. Πλέον και εσύ γνωρίζεις!


Πόσο πόνο, φόβο, απελπισία και θάνατο χωράει η παράδοσή σου;